Weer terug en nu blijf ik

Snow was weer terug gekeerd en dat was maar om een reden. Hier hoorde hij nu thuis. Hij dacht even aan Poeki en glimlachte,hij fleurde zowat op toen hij aan haar dacht. Hij huilde krachtig naar haar en wachte af of ze zou komen. Hij wou haar wel weer zien,aangezien het wel een tijd geleden was dat ze elkaar hadden gesproken.

De witte wolf was gewoon langs hem gelopen. Hij had in de bosjes gezeten, terwijl hij een konijn at. De wolf had hem niet geroken, en ook de prooi niet. Waarschijnlijk was de wolf ergens zó opgewonden over, dat hij niet helemaal oplette. Langzaam vielen de overblijfselen van het konijn uit zijn bek, terwijl hij de witte wolf nakeek. Uiteindelijk sprong hij op, vloog uit de bosjes en landde zo ongeveer achter de wolf. Hij had zijn vacht overeind staan, en zijn oren lagen in zijn nek. Niet helemaal plat; hij wist niet of deze wolf een bedreiging was. Hij was in ieder geval jonger en kleiner, dat merkte je meteen. Hij had deze wolf niet eerder in dit gebied gezien.

Snow hoorde achter hem wat en keek de zwarte wolf recht in de ogen aan. Hij draaide zich naar hem en bleef kalm staan. Hij merkte dat de wolf zijn oren in de nek legde en zijn vacht overeind zette. "Ik doe u geen kwaad"zei hij tegen de voor hem onbekende wolf. Hij wist dat deze ouder was en veel wijzer,daarom hield hij zich kalm tegen over hem. Hij liet zich lager bij de grond hangen als teken van respect.

Hij had al snel doorgehad dat deze wolf geen bedreiging voor hem vormde, maar hij wilde zekerheid. Nu de wolf zijn respect had getoond, ging de grote, zwarte reu overeind staan. Zijn vacht lag weer normaal, en zijn oren hadden zich nieuwsgierig naar voren gespitst. Zijn staart leek een beetje heen en weer te gaan, als teken dat hij zich op zijn gemak voelde.
"Sorry," zei hij rustig. Zijn stem klonk warm en wijs. Hij keek de witte wolf een moment aan, waarna hij zijn blik afwendde. Hij had zich dreigend tegenover de wolf voor hem voorgesteld, maar hij had helemaal niet dreigend willen overkomen.

Alice kwam vrolijk aangehuppeld. Ze vroeg zich dingen af over vroeger. Zo veel wist ze niet meer van haar verre verleden. Ze zag Rammstein en een wolf die haar heel vaag een beetje bekend voor kwam. Ze rende op de twee af en glimlachte vrolijk en vriendelijk. "Hey Rammstein"zei ze tegen hem. Daarna keek ze naar de witte reu die zei dat hij niemand kwaad deed. "Hallo"zei ze ook tegen hem. Zijn naam had ze gehoord. Maar wat het was wist ze niet meer. Ze had hem wel eerder gezien hier in Farkas. Ze keek naar de twee reutjes waar een beetje spanning tussen stond.

"Niet erg,ben ik wel meer gewend"zei hij en glimlachte kort. "Ik ben Snow"zei hij vriendelijk tegen hem. Hij stond weer beter recht en keek de zwarte reu voor hem aan. Hij kende hem ook niet van toen hij hier voor een korte tijd was dus. "Bent u hier eigenlijk al lang"vroeg hij kalm aan hem. Hij keek even rustig rond wachten op Poeki,maar liet het voor nu even zo.

Poeki kwam nu ook aanlopen. Ze kende iedereen, ze had ze allemaal geroken een stukje verder op, en hun haar waarschijnelijk ook. Na niet al te lang lopen zag ze Snow en Alice. Tot haar verbazing was er toch nog een andere reu bij. Ze keek verward, maar glimlachte naar de Rue. "Hallo." Daarna keerde ze zich tot Snow en Alice. "Hee alles goed?" Ze ging zitten ergens tussen de wolven in, en wachtte geduldig op antwoord.

Net na het moment dat hij zijn excusses aan de witte reu had aangeboden, verscheen er een witte teef. Rammstein had haar al gezien, en dacht even snel na over haar naam.
"Hallo Alice," zei Rammstein rustig tegen haar, terwijl hij als verwelkoming naar haar knikte. Daarna wendde hij zich weer tot de witte reu. "Ik ben Rammstein," zei hij rustig tegen het reutje. "Ik zit hier iets meer dan een week, denk ik," zei hij rustig. Opeens verscheen er een grijns op zijn snuit. "Niet erg lang dus."
Op dat moment verscheen er weer een ander teefje. Even spitste hij zijn oren, terwijl hij haar bekeek terwijl ze aan kwam lopen.
"Hallo daar," zei hij vriendelijk tegen haar, terwijl hij even knikte naar haar.

Poeki glimlachte naar Rammstein, hij zag er aardig uit. "Welkom dan." Zei ze, en bedacht zich dat ze zijn naam nog niet wist. "Ik ben Poeki, en jij?" Ze keek even naar Alice en Snow. Ze grijnsde in zichzelf, twee witte en twee zwarte wolven. Haar staart ging langzaam heen en weer, Snow en Alice had ze al een tijdje niet gezien, ze was blij om in hun gezeldschap te zijn.

Hij keek om en zag Poeki. Hij klaarde helemaal op en keek dan naar Alice. "Dag Alice"zei hij vriendelijk tegen haar. Hij keek dan weer naar de wolf die zich zelf had voorgestelt als Rammstein. "Wel aangenaam dan maar"zei hij vriendelijk tegen hem. Hij rekte zich uit en keek dan even kalm rond en liet alle gebeurtenissen van vroeger en nu over zich heen komen.

Weer knikte hij, deze keer als bedankje voor de verwelkoming van het teefje dat blijkbaar Poeki heette.
"Bedankt," zei hij er nog even achterna, waarna ze het teefje even bekeek. "Aangenaam Poeki, ik ben Rammstein." Hij toverde een glimlach op zijn snuit, terwijl hij even naar haar keek. Langzaam zakte hij door zijn poten, waarna hij uiteindelijk zat. Hij keek even naar de drie andere wolven, en schatte dat het alledrie jaarlingen moesten zijn. Waren er alleen maar jongere wolven in dit gebied?

Poeki glimlachte naar Snow, maar zat te lekker om op te staan, ze keek even naar Rammstein. "Graag gedaan." Rammstein ging zitten, hij voelde zich blijkbaar op zijn gemak. Ze glimlachte vriendelijk, en schoof toen om haar as, en keek Alice en Snow aan, en glimlachte breed. "Hoe gaat het met jullie?" Vroeg ze nieuwsgierig, bij haar was niks gebeurd, en ze hunkerde naar een goed veerhaal.

"Wel buiten dat ik weg was,gaat het nu wel weer met me"zei hij kalm tegen haar en glimlachte even. Hij legde zich neer en keek de drie wolven even aan. "Nog iemand iets interessant gedaan"vroeg hij in het globaal aan hun. Even geeuwde hij kort,en schudde hij zijn hoofd.

Even slikte hij. Hij voelde zich niet buitengesloten of zoiets, maar hij wist niet of hij zich thuis zou gaan voelen in een gebied waar alleen jongere wolven leefden. Misschien waren er wel oudere wolven, maar hij had verder nog weinig anderen gezien. Rustig gleed zijn blik naar de dennen om hem heen. Ze roken vers naar de lente. Het was een mooi gebied, dat zeker. Maar hij wist niet of hier wolven van zijn soort waren of dat er prooidieren in overvloed waren.

Alice knikte toen Poeki aan haar vroeg of alles goed met haar ging. Daarna staarde ze wat voor zich uit. Ze glimlachte naar Rammzel en de andere en ging op een goed plekje zitten. Alice herinnerde zich dat ze nog niet aan Rammstein had verteld hoe lang ze hier was. "Euhm Rammstein. U vroeg de vorige keer of ik hier al lang was en ik heb die vraag nog niet beantwoord. Dus euhm.. Ja eigenlijk wel. Nu best lang al"zei ze tegen hem en knikte vriendelijk. "Hoe heette jij ook al weer?"vroeg ze aan Snow. Hij was niet veel ouder daarom gebruikte ze geen U. Ze keek naar Poeki. "Euhm ja het gaat wel"zei ze tegen haar.

Een glimlach verscheen op zijn snuit toen Alice zich tot hem wendde. Hij keek haar vriendelijk aan, terwijl hij naar haar luisterde. Ze was hier dus al lang...
"Zijn hier nog veel andere wolven? En zijn er genoeg prooidieren?" vroeg hij rustig aan Alice. Hij had zich tot Alice gewend, maar de vraag was meer in het algemeen gesteld. Daarna keek hij ook even naar de andere wolven. "En benoem me gerust met 'je'," zei hij vriendelijk, terwijl de glimlach plaats maakte voor een grijns.

Op dat moment, niet ver van de wolven vandaan, liep een wolvin fier door het kleine bos heen. Haar hoofd hield ze zelfverzekerd omhoog en haar staart kwispelde zacht. Haar poten werden zorgvuldig en elegant neergezet, de typische beweging die een alfa-teef van hun roedel zou hebben gehad, amper hoorbaar liep ze zo. Ira stopte even, een vreemde geur drong haar neus binnen; niet de vermakelijke geur van de dennebomen of van de andere bomen en de frisse lucht, ze rook de geur van wolven het woord galmde door haar hoofd heen en toen besloot ze op hen af te gaan. Ze zette haar pas weer voort terwijl ze de geur volgde, ze zou zich niet dominant opstellen maar ze moesten niet van haar verwachten dat ze zichzelf een rang lager ging plaatsen voor hen, en toen stopte ze; het waren 4 wolven. Teveel of te weinig? Ze leken elkaar te kennen en ze kon makkelijk een slachtoffer zijn, nee ze zou het er maar op wagen. Ira liep langzaam op het viertal af, haar ogen schoten van de ene naar de ander en ze nam ze alle 4 op. Er was een witte reu, althans ze meende dat het een reu was dat wist ze niet zeker. Hij zag er opzich wel vriendelijk uit. Daarna zag ze een grote zwarte reu die een stuk groter was als haar en ietwat intimideerde, voor hem zou ze wel meer oppassen, en daarna volgden twee teefjes die er beide niet echt gevaarlijk uitzagen. Wel leken ze haar allemaal nog wel redelijk jong, de zwarte reu iets ouder maar de rest zou ongeveer rond de 1 1 ½ jaar liggen gokte Ira.

Ira stapte nu op hen af. 'Hallo,' wurmde ze er toen maar uit en de dacht even zacht grijnzend aan haar gepieker bij de velden. Ze stond fier rechtop maar hield haar hoofd ietwat lager om te laten zien dat ze geen kwaad in de zin had. Ze was opzich best goed gebouwd, redelijk klein eigenlijk maar ze had een sterke kaak en een lichaam wat er bijna op leek gebouwd om snel en lenig te kunnen zijn. Maar het had ook zijn minpunten; doordat ze klein was was ze ook stukken kwetsbaarder voor sterke aanvallen en werd ze zo tegen de grond aan gesmakt door een grotere wolf zoals de zwarte reu. 'Wie zijn jullie,' zei ze toen maar daarachteraan terwijl ze ietwat ongemakkelijk bleef staan. Ze voelde zacht de wind bij haar achterpoten die door haar staart werd veroorzaakt.

"Ik ben het Snow"zei hij met een glimlach tegen Alice. "Weet je nog wel die ene witte wolf van enkele weken terug"legde hij uit. Hij keek even naar Rammstein en dan weer naar Poeki en zo weer naar Alice. Hij wachte af op een antwoord van haar en dan een reactie van Poeki. Toen kwam er een andere wolf aan en daar tegen zei hij ook "Ik ben Snow"

Ze keek weer naar Rammstein. "Oke. Euhm er zijn hier meer wolven dan eerst. Maar er zijn altijd al een paar roedels geweest en wat solitaire wolven. En voor ons zijn de prooidieren redelijk schaars. Roedels kunnen ze makkelijker vangen omdat ze samen jagen. Daarom lijden wij soms honger. Maar wat mij zorgen baart is dat het aantal solitaire wolven snel toe neemt en als er te veel komen weet ik niet hoe het gaat aflopen met de hoeveelheid prooidieren"zei ze eerlijk tegen Rammstein. Hij moest wel de waarheid over het gebied weten. Hij leek niet iemand die nu meteen weg zou gaan. Ze moesten allemaal stand houden. Plots kwam er een wolvin aan die alle trekjes had van een alfa. Alice keek raar naar haar op omdat ze toch echt geen roedel rook. Ze keek haar aan en glimlachte vriendelijk naar de nieuwkomer. "hallo. Ik ben Alice en u?"vroeg ze aan de wolvin. Ze keek naar Snow. "O ja nu herken ik je"zei ze tegen hem.

(Ira: Wolven kunnen ruiken of andere wolven 'n reu of 'n teefje is.)

Een alfa. Hij had het meteen door. De wind voerde de geur met zich mee. Meteen stond hij recht overeind. Zijn vacht stond overeind, zijn oren lagen plat. Zijn staart had hij niet tussen zijn poten; hij wilde niet laten zien dat hij zwak zou zijn. Niet veel later zag hij haar tussen de bomen doorlopen. Hij wilde niet meteen grommen; misschien viel ze wel mee. Maar 'alfa' deed hem aan zijn ouders denken. Daar dacht hij liever niet over na.
Ze was vrij klein; in ieder geval kleiner dan hij. Hij kon wel zien dat ze goed getraind was. Ze had stevige spieren en ze zag er gezond en fit uit. Haar kleine bouw was een nadeel voor haar. De meeste alfa's waren groot en stevig. Deze was klein en stevig. Rustig liet hij de geur door zijn neus doordringen, terwijl hij op haar neer keek.
"Hallo," zei hij rustig tegen haar. Zijn stem klonk niet laaggerangschikt, maar er was ook vriendelijkheid te horen.

Ira glimlachte even kort, ze ontving de rare blik van Alice wel en besefte toen pas dat de geur van haar roedel wel zeer verslapt was sinds ze haar beta had gezegd de roedel nog even weg te houden van het gebied. Ira kon wel goed gokken dat ze nu zelf een roedel waren en haar hier hadden laten stikken. Ze keek even wat angstiger naar de grote zwarte reu, zijn oren lagen plat in zijn nek en hij keek zo'n beetje op haar neer door haar grootte. Ira keek even op, rook hij dan wel nog de vage geur van haar roedel? Ze rechtte zich ietwat en stelde zich wat groter op, ze was dan wel klein maar dat beschouwde ze meestal niet als een probleem. 'Hallo,' zei ze toen maar apart tegen de zwarte reu hij klonk vriendelijk maar nu niet bepaald laaggerangschikt. Ze keek even naar de teef die zich als Alice had voorgesteld en glimlachte blij terwijl ze haar staart tegen haar poten voelde tikken. 'Ira,' zei ze toen vriendelijk, haar stem was ietwat schor door de lichte zenuwen die door haar lijf gierden. Ze keek even naar Snow en glimlachte toen even kort naar hem maar wendde haar blik weg naar het geluid van een knappend takje, tot ze ontdekte dat dit gewoon een tak was waar ze haar poot op zette. Ze ging rustig zitten en bekeek de omgeving goed en nam deze in zich op. Het was raar voor haar, niet de grote roedel om haar heen te hebben de wolven die haar zo vertrouwd waren zaten er nu niet, nu ze hier eigenlijk in haar eentje zat. 'Hoelang zijn jullie hier eigenlijk al?' Vroeg ze toen maar uit interesse en ze kwispelde zacht, misschien was het wel goed dat ze een totaal nieuwe start ging maken.

Poeki snoof in de lucht. Er kwam iemand aan. Ze schoot overeind, niet meer denkend aan haar Warme zitplaats. Een alfa teefje was opkomst. Poeki's haren stonden overiend zonder dat ze het door had. Ze keek naar Rammstein die het ook geroken had. Uiteindelijk kwam ze naar hen toe gestapt, Poeki zette een aantal stape achteruit. En antwoord niet op haar vraag. Ze was altijd bang geweest voor Alfa's, maar wat deed deze op zo'n solitaire gebied?

"Een tijdje"zei hij tegen haar. Hij merkte de reactie van Poeki op en liep naar haar toe. "Poek wat is er"vroeg hij zacht aan haar en ging voor haar zitten. Hij keek haar enigzins bezorgd aan. Hij gaf haar een lik over haar snuit en wachte af. Misschien antwoorde ze misschien bleef ze zo zitten. Hij wist het niet,wel wist ze dat het iets met de status van deze wolvin had te maken.

Alice knikte vriendelijk toen de alfa teef haar naam zei. Ze glimlachte en ging direct in op haar volgende vraag. "Euhm ik ben hier al best een tijd"zei ze tegen de teef. Als ze maar gewoon vriendelijk bleef doen dan durfde Alice gewoon te blijven zitten. Als deze teef zich echter agressief ging gedragen tegenover hun zou Alice zich meteen terug trekken. Ze was niet opgewassen tegen deze oudere teef hoewel ze niet zo groot was. Alice was jong.

Poeki keek nar Snow die naar haar toe ging. Maar de teef was er al, dus om nu over haar te gaan praten.. Ze keek naar de wolf, en haar haren zakte langzaam in. Ze zette nog een stap achteruit, en ging toen weer zitten, ze hield de teef in de gaten. "Lang."Zei ze, als antwoord op de teef haar vraag. Even keek ze naar Snow, maar haar aandacht was al snel weer gevestigd op de Teef.