De glorierijke velden

,,Ik vroeg me af wat je aan het doen was''Zei hij en keek haar vriendelijk aan. ,,Ik wil graag met je praten, over een roedel, kan dat?''Vroeg hij en keek haar strak aan. Hij zou niet meer onaardig tegen Poek doen, Nooit meer.

Poeki keek naar Farkas. "Ik chill met iemand die mij blijkbaar al lang kent"Ze grijnsde. "Dus ik kan niet lang blijven.." Ze keek naar Farkas, hij deed veel vriendelijk nu. Ze trok een wenkbrauw op bij de volgnde zin. "Eh, wat dan?" Vroeg ze verbaast, hij kreeg toch pups? Ze schudde de gedachte weg, en keek naar hem. "Waar wou je het precies over hebben?"

,,Als jij ooit een roedel krijgt, Zou ik me er graag bij aansluiten, als mijn pup's volgroeid zijn''Zei hij serieus en gaf Poek een lik over haar snuit. ,,Kan ik miss mee naar die gene die jij al langer kent?''Vroeg hij. Hij stond op en keek Poeki aan, Farkas verveelde zich best wel, dus hij wou wat geselschap.

"Zodra je pups volgroet zijn wel"Zei ze. Ze kreeg een lik, en glimlachte licht, al vond ze het een beetje raar. "Eh, ja kom maar mee.."Zei ze zacht. Ze stapte al vooruit. In de verte zag ze Snow al. Ze glimlachte vriendelijk naar hem. "Hee "Zei ze toen ze dichterbij kwam, ze keek achterom naar Farkas. En wachtte even op hem.

Snow keek naar Poeki en kwam weer recht. "Heey"zei hij vriendelijk tegen haar en keek even naar de wolf die haar had geroepen. Hij keek haar aan en glimlachte even.
Hij onderdrukte een geeuw. Snow was was moe geworden van het spelen en hij rekte zich even uit.

Poeki glimlachte naar Snow. "Bedankt voor het wachten." Ze keek naar Farkas. "Dat is Farkas, Farkas, dit is Snow." Ze glimlachte naar beide. Ze moesten maar eens kennis maken, Poeki ging liggen, en draaide zich om naar de sterren, een roedel, t zou wel mooi zijn. Een kleine glimlach kwam tevorrschijn op haar smoel. Ze was helemaa stil geworden.

"Aangenaam"zei hij tegen de oudere wolf en hij knikte vriendelijk naar hem. Hij keek even naar Poeki en vroeg zich af waar ze aan dacht. Hij wist niets van de roedel die ze wou opstarten. Maar ze zou het zeggen tegen hem toch? Hij glimlachte en keek weer naar de oudere wolf. Die hij iets van een vijf a zes jaar schatte.

Farkas was de heletijd al achter Poeki aangedraaft, totdat ze bij Snow kwamen. ,,Nou, hallo dus''Zei hij met een grootse glimlach op zijn smoel. Toen liep hij naar poeki en ging daarnaast liggen, zijn kop legde hij tussen zijn poten en zweeg.

Poeki keek oppeens op. "Wat zijn we rustig"Grijnsde ze droog. Ze keek naar de Sterren. Waar was har moeder. Ze sloot haar ogen even, een straan ontvluchte haar oog. Ze keek weer naar de sterren, en warom had ze haar hier achtergelaten? Het was hier mooi, dat wel.. Maar kon zij zelf ook niet blijven? Waarschijnelijk wou haar moederhaar niet meer. Ze draaide zich op een zij. Maar Als Poeki echt een roedel zou opstarten, zou haar moeder wel van haar horen, ze nam diep adem, en blies het langsaam weer uit.

,,Hoor wie het zegt''Zei Farkas en grijnsde. Hij sprong op en rolde met Poeki onder zich een stuk verder, toen beet hij Poeki speels in haar oor, waarna hij van haar afsprong en grijnzend naar haar stond te kijken, Toen rende hij op snow af, en beet hem speels in zijn oor. ,,ALLEMAAL OP SNOW''Riep Farkas luid.

Poeki werd met haar gedachted onderbroken, en werd omgeduwd en gerollebolt (XD) Hij beet haar in haar oor, en hij rende daarna naar Snow, normaal zou ze dit geweldig gevonden hebben, en had ze volluit meegedaan, maar op een of andere manier vertrouwede ze Farkas niet helemaam, en zat ze net te denken aan haar moeder.. En vader natuurlijk.. Ze keek naar Snow, en liep langzaam nar hen toe.

Alice liep nog steeds rond te dwalen over de velden. Ze had een tijdje op haar favoriete schaduwplaats gelegen, maar ze was toen het nacht werd en kouder was alweer op gestaan en gaan zoeken naar nieuwe wolven of bekende. Ze had de drang om meerdere te leren kennen en het heel gezellig te maken. Daarbij kwam dat vrienden hier in het solitaire gebied beter van pas konden komen dan vijanden. Toen ze Poeki's geur rook in gezelschap van twee onbekende reutjes besloot ze haar maar op te zoeken. Vrolijk kwam ze aangerend en sprong ze over een kleine struik die haar in de weg stond. "Hallo"zei ze vrolijk terwijl ze sierlijk neer kwam op het gras. Met een stappen zo sierlijk als die van een danseres en een betoverende glimlach liep ze op de wolven af. Ze was heel normaal vandaag, ze was zoals Alice hoorde. Haar gouden ogen fonkelde vrolijk in het maanlicht. En ze keek even naar boven om het zilveren licht te bestuderen.

Snow trok zijn oor terug en beet terug in zijn oor. Hij grijnsde even en keek naar Poeki. Er was iets met haar,maar hij kon niet onderscheiden wat. Hij keek dan weer naar Farkas en beet hem speels in zijn staart. Toen keerde hij zich naar Poeki en keek haar met een blik van wat is er aan. Hij keek dan weer om naar de andere wolvin en knikte vriendelijk naar haar. "Ik ben Snow"zei hij vriendelijk.

Ze keek naar het spelende groepje wolven. "Hoi Poeki"zei ze vriendelijk tegen haar. Daarna keek ze naar de witte reu die zijn naam zei. "Alice, aangenaam"zei ze vriendelijk met een zacht knikje van haar hoofd. Ze ging zitten en keek naar het groepje worstelende wolven. Het was leuk te zien dat veel wolven het al goed met elkaar konden vinden en dat er al vriendschappen ontstonden. Die vriendschappen konden hen door moeilijke tijden helpen. Zelfs als je in een roedel zat kwam het nog van pas.

Poeki scro even van Alice. "Hee"Zei ze licht, en glimlachte een beetje. Daarna liet ze zich neerploffen, en raakte met haar poot af en toe Farkas aan, voor de lol. Daarna keek ze naar Alice. "Alles goed? .. en met die reu" Ze grijnsde , en keerde haar gezicht weer naar de sterren. ze dacht even aan afgelopen nacht, toen hadden ze gejaagd.

Alice keek weer naar Poeki die vrolijk vroeg hoe het met haar ging. "Ja het gaat wel goed. Ik heb al meer nieuwe wolven ontmoet en het begint erg gezellig te worden"zei ze vrolijk. Daarna begon Poek over die reu. "O euhm ja hoor die is flink opgeknapt"zei ze vriendelijk en kwispelde even.

Poeki glimlachte "Mooi." Daarna begon Alice over de Reu. "Whaah doosje"Zei ze. "Op die manier bedoel ik het niet."e grijnsde. En schudde met haar hoofd, ze stond op, en gaf Alice een lik. "En nue cht, hoe gaat het met m?"" Ze glimlachte en liet haar ogen even naar beneden vallen.

Snow keek naar de twee teven en glimlachte kort. Toen keek hij naar Farkas die er veel te stil bij zat. Hij vroeg zich af of die wolf niets in zijn schild voerde. Waarschijnlijk niet,nee dat kon niet. Snow had iets raar,hoe hij dacht over sommige wolven leek soms te kloppen. Daarom vertrouwde hij niet iedereen snel.

Alice keek naar Poeki die haar een lik gaf en wat zei over de reu. 'Huh? Watte? Waar had Poeki het nou weer over?'dacht Alice. Lag het aan haar of was er iets anders wat ze had moeten zeggen. Ze keek met een verbaast en verward naar Poeki die even naar de grond keek. "Euhm wat bedoel je dan?"vroeg ze. Het leek vast heel dom dat ze dat vroeg, dacht ze snel.

Poeki keek naar Snow, die ook niet veel zei. Ze kek naar hem, en gaf hem een knipoog. Daarna keek ze naar Alice. "Alice, doe neit zo blond jij witje"GRijnsde ze. "Ik bedoel.. vind je hem leuk?"ze bedacht zich net te laat dat snow het misschien niet mocht weten, maar bleef haar maar even aankijken.

Snow ontwaakte even uit zijn dagdroom en keek de twee met een glimlach aan. Hij wist niet echt over wat ze het hadden maar hij wou wat doen en wel nu. Hij vond het onbeschoft binnente vallen in een gesprek dus.

(sorry inspiloos)