Vreemde geuren

Even snoof hij de geuren op. Zijn fiere kop hield hij hoog in de lucht, waar hij de meeste kans had de geuren op te vangen. De rivier, een paar stappen van zijn poten vandaan, kolkte langs de stenen die erin lagen, af en toe ruisde het een watervalletje af, maar altijd bleef het onrustig.
Rustig liet hij zijn blik langs de rivier dwalen. Het was lente, en langs de rivier groeide allerlei groen. Weer snoof hij de geuren op, maar deze keer dichter bij de grond. Het rook hier naar wolf. Even schudde hij zijn vacht uit, waarbij een aantal plukjes haar om hem heen vlogen. De winter was voorbij, en zijn wintervacht was al aardig verdwenen. Hier en daar hingen wat plukjes, die langzamerhand ook verdwenen.
Hij had dit gebied zomaar gevonden. Hij wist niet of hij hier zou blijven. Hij was op doorreis, maar als het een vruchtbaar gebied was, kon hij misschien wat langer blijven. Even staarde hij om zich heen, waarna hij naar de rivier toeboog en wat van het verfrissende water dronk. Hij vond het prettig deze smaak te proeven, en niet die van sneeuw die hij in zijn bek moest laten smelten.
Opeens kraakte er iets achter hem. Aan het takje te horen, was het dat van een wilg. Er stonden wel meer wilgen over de rivier gebogen, naar elkaar fluisterend, vragend wie de nieuwe wolf was. Maar het takje was niet gebroken omdat het uit de boom was gevallen; er was iets op gaan staan. Vanuit zijn ooghoeken keek hij in de richting van het geluid. Het was te ver van hem vandaan, waardoor hij zich moest omdraaien. Hij was zijn hele leven solitair geweest, en wist niet of hij van gezelschap hield.

Alice werd er een beetje moe van om steeds van de ene naar de andere nieuwe wolf te lopen. Maar toch was er de drang om dat alsnog te doen. Ze had de hele middag doorgebracht met slapen op haar favoriete schaduwplekje in de velden. Toen ze een nieuwe geur rook besloot ze er maar meteen naar toe te gaan omdat de geur van de nieuwe reu interessant rook. Alice zette haar magere maar sierlijke lichaam in beweging en rende richting de rivier. Daar stak ze haar tong in het water omdat ze al weer wat dorst had gekregen. Ze voelde hoe het koele water haar keel nat maakte en keek toen ze genoeg had gedronken op waardoor er een druppel water over haar kin gleed in op de grond drupte. De wond die Luna had gemaakt en die de alfa had verergerd was al weer genezen en dat was maar goed ook, want met een grote wond kwam je hier niet ver als solitaire wolf. Ze keek rond en zag en zwarte reu en liep op hem af. Hij rook naar de nieuweling waar ze naar toe was gerend. "Hallo"zei ze vriendelijk. Hij was duidelijk ouder dan hem. Alice glimlachte en ging zitten om hem vriendelijk aan te kijken.

Uit de struiken verscheen een witte teef, duidelijk jonger dan hij. Hij hield zijn kop schuin terwijl hij haar bekeek, om haar kracht in te schatten. Zijn oren stonden naar achter, maar niet vijandelijk ver. Zijn staart hing laag, maar zat niet tussen zijn poten. Hij wist niet goed hoe hij een vreemde wolf moest begroeten, omdat hij niet wist wat zo'n wofl van plan was. De wolvin nam een slok van het heerlijke, frisse water, waarna ze haar blik op hem vestigde. Ze groette naar hem, en meteen schoten zijn oren naar voren. De stem klonk warm en vriendelijk. Wel op haar hoedde, maar dat was hijzelf ook.
"Hallo," bracht hij uiteindelijk uit, als enige. Nog altijd gleed zijn blik over de wolvin, haar onderzoekend, maar uiteindelijk bleef die hangen terwijl hij haar aankeek. Al snel zakte de blik weer, omdat het niet beleefd was een wolf aan te kijken.

Een witte wolf, bijna grijs, liep langs de rivier. Hij keek om zich heen, Een vreemde geur kwam zijn neus binnendringen, Een reu, dat kon je zo ruiken. Rustig ging Farkas zitten, en orienteerde de omgeving, Veel bomen. Rustig keek hij verder de omgeving rond, totdat hij opstond. Hij liep richting een een groepje met wolven, wel te verstaan twee wolven. ,,Hallo''Zei hij vriendelijk en wachtte af, zijn blik was op de Reu gericht.

Al van veraf rook hij de geur van een andere wolf; een reu. Hij was angstiger voor reuen, omdat eventuele alfa reutjes hem konden wegjagen. Als de hele roedel zou komen, had hij kans aan stukken gescheurd te worden. Maar deze reu rook niet naar alfa. Even ademde hij diep uit, gerustgesteld door zijn neus.
Uiteindelijk verscheen de reu. Hij was grijs, iets ouder dan hijzelf. De grijze reu was iets kleiner dan hijzelf, maar hij was dan ook wel een erg grote wolf. Even schudde hij zijn pikzwarte vacht uit, terwijl hij de reu goed in de gaten hield. In zijn ooghoeken sloeg hij het teefje gade.
"Hallo," zei hij nogmaals, deze keer tegen de reu. Hij had in geen tijden meer wolven gezien, en nu waren het er opeens twee bij elkaar. Hij hoopte niet dat ze hier kwamen om hem aan te vallen, maar het waren allebei solitaire wolven; hij zag geen reden dat ze hem zouden aanvallen.

[ GnaGnaGna, Farkas is niet kleiner dan jouw, Hij stond nog op een afstandje]

Farkas kwam dichterbijer en zag dat hij EVEN GROOT was als Rammstein. ,,Wie bent u?'''Vroeg hij op een bleefde manier. Hij zou geen wolven aanvallen, aleen de wolven die hij haatte. Rustig keek hij Alice aan, die had hij hier nog nooit gezien, Farkas liet zich zakken en zat nu op zijn grote dikke bips. Rustig keek hij in het rond en wachtte toen af.

(Is ook goed. xD Maar bedenk wel dat Rammstein echt 'n grote wolf is. ^^)

Zijn oren waren weer gaan liggen, deze keer platter tegen zijn kop dan toen de wolvin was verschenen. Ook al leek deze wolf vriendelijk, hij had het vaak genoeg meegemaakt: schijn bedriegd. Hij keek even naar de reu toen hij vroeg hoe hij heette, maar antwoordde alleen door een slok te nemen van het verfrissende water in de rivier. Hij wou niet met de eerste de beste wolf die langs kwam vriendschap sluiten. Hij wist pas hoe een wolf was, als hij die echt goed kende.
En deze twee wolven waren alleen maar komen opdagen, verder niets. Even snoof hij de frisse, nieuwe geuren van het gebied op. Hij kreeg honger, en vroeg zich af wat voor een soort dieren er hier leefden. Was het een gewoon gebied, zoals de meesten? Of was het vruchtbaarder?

Luna had gister wel snel een haasje op maar meer had ze niet in haar maag.Ze zocht vele geuren op naar eten en kon maar niks vinden.Zelfs al was het lente."rot beesten"gromde ze en ze ging zitten en luisterde naar alle geluiden.Ze hoorde de blaadjes ristselen en de rivier stromen.Het was mooi om te horen maar ze hoorde geen ander leven.
Na een tijdjee gezetten te hebben ging ze weer veder.Ze nam vele geuren op en rook eindelijk een fret.Ze sloop in de rigting en zag een Fret staan.Luna stond goed met de wind en sloop iestjes dichter bij en toen het moment goeed was sprong ze er op af.De fret keek om en rende weg en luna rende er achter aan.De bruine fret was lenig en kon door vele struiken maar luna was snel en kende de weg wel.Maar wat ze niet had gemerkt was dat ze rigting een groep wolven rende en voor dat ze het wist rende de fret door het groepje en kon Luna net op tijd stopen voor de zwarte reu."sorry"zij ze snel en ze keek rond.Haar oren lagen in aar nek en haar staart tuseen haar poten.Daar stond Alice en 2 vremde reutjes.
Een kleine piep onstapte en ze keek bang rond.Ze zette een stap naar achtere

Omdat de wind richting de witte wolvin waaide, had hij haar niet geroken. Maar zodra hij iets in zijn ooghoek had zien bewegen, had hij zich er met een ruk naartoe gedraaid. Hij voelde zich hier niet op zijn gemak; alles wat hij kende, was nu anders. Een fret rende uit de bosjes, voorbij het groepje. Hij had het dier met gemak neer kunnen halen, maar had geen honger. Ietsje achter het dier verscheen een witte teef, en net voordat ze met haar kop tegen de zijne zou zijn geknald, remde ze af. Hij zette een stap naar achteren, waardoor het teefje haar niet raakte.
"Ook... Hallo," zei hij zachtjes. Hij had zijn oren nog steeds plat in zijn nek liggen, en wilde hier eigenlijk snel weg. Maar aan de andere kant bedacht hij zich dat hij contacten moest zoeken. Hij moest toch ooit met andere wolven leren omgaan?

Luna keek bang naar de grote *boze XD*wolf.Die zelf ook niet erg op zijn gemak voelde zo te zien.Al was Luna hier al een paar dagen ze had nu al vijhanden en maar een vriend.Ze keek naar Alice en keek heel zielig.wat er was gebuurt was maar een fout die nog al verkeerd uitliep vandaar dat ze maar een smoes had verzonne.Toen keek ze weer naar de zwarte reu en zette nog een stap naar acheren maar sboof even snel zijn geur op.Ze kedne net nergens van en was grote kans nieuw hier.
De gret was haar naartuurlijk voorbij gegaan en ze bleef trek hebben maar ze wist nou niet of ze wat moest zeggen of gewoon weg gaan.

(sorry wist even niks meer te verzinnen)

Alice keek naar Luna die verscheen en gromde zacht. Waarom verscheen ze steeds als Alice weer even rust had. Ze onderdrukte haar woede en keek weer met een glimlach naar de grote zwarte reu waar nu ook een ander bij stond. Hij vroeg aan de grote reu wie deze was en Alice besloot ze maar voor te zijn. "Ik ben Alice en jullie zijn?"zei ze vriendelijk tegen de twee reutjes. Ze ging er maar even bij zitten omdat ze niet van plan was snel weg te gaan. Het leken haar vriendelijke wolven en misschien zat er iemand tussen die nog een vriend kon worden.

(sorry niet zo veel inspi)

Even snoof hij, waarbij de geur van het frisse water in zijn neus prikkelde. Hij keek even om zich heen, en ging zo staan dat er geen wolf in zijn rug stond. Ook ging hij zo staan dat de wind in zijn rug waaide. Als een wolf hem van achteren zou besluipen, zou hij de geur meteen opvangen. De drie wolven stonden minstens een paar stappen van hem vandaan, en dat was voor hem voldoende.
Opeens vroeg de jongste wolvin wie ze waren. Zijn oren lagen nog steeds plat in zijn nek. Niet meer omdat hij bang was, maar omdat hij zich gewoonweg niet op zijn gemak voelde.
"Rammstein..," mompelde hij zachtjes, terwijl hij even knikte als wijze van groet. Hij bedacht zich dat de wolven hier misschien een slechte indruk op hem zouden krijgen. Hij was een bange wolf. Hij was erg groot, en leek daardoor al veel banger. Hij snoof weer even, waarna hij diep zuchtte. Hij leek bang, maar de wolven hier wisten niet wat hij allemaal had meegemaakt.

Luna wist nu gewoon niet wat ze moest doen.Alie was hier en Rammstein was duidelijk niet op zijn gemak.Ze keek snel rond en liep langzaam naar achteren toe.Hopelijk zou niemand het merlken dat zij er stikem tussen uit kneep.ze keek nog een keer om en rende zo snel mogelijk weg hier vandaan.


(sorry kon ff niks verzinnen)

Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij het witte teefje na. Waarom was ze zo haastig weggerend? Had hij soms iets verkeerd gedaan? Een schuldgevoel kroop in hem. Hij slikte even, terwijl hij rondkeek. Daarna zuchtte hij diep; de wolven hier waren blijkbaar niet erg spraakzaam.
"Ik ga maar weer 'ns," zei hij heel rustig, terwijl hij nog even naar de wolven om hem heen keek. Hij wilde best contact maken met andere wolven, maar deze waren niet erg spraakzaam. Hij zou het ergens anders in dit gebied wel proberen. En als alle wolven zo waren, zou hij gewoon verder gaan met zijn reis, en dit gebied verlaten.

Ze keek naar Rammzel en vroeg zich af waarom hij wilde gaan. "O nee ga niet weg. Dat was maar een teef. Je hoeft je niet schuldig te voelen, want die teef viel mij zomaar aan"zei ze tegen hem. Ze vond het jammer als iemand weer weg ging. Het was een tijd heel druk geweest in Farkas, maar dat begon nu ook al weer minder te worden. Ze vond het eigenlijk best jammer omdat er een hoop aardige wolven tussen zaten. En ze was altijd wel in om een nieuw iemand te ontmoeten of beter te leren kennen. "Zeg me waarom wil je weg?"vroeg ze aan de grote zwarte reu.

Al een paar stappen had hij gezet, toen het jonge, witte teefje eindelijk weer begon te praten. Ze had een mooie stem, en automatisch schoten zijn oren naar haar richting om die stem te horen. Ze zei dat hij moest blijven, en vroeg waarom hij weg wilde. Rustig draaide hij om, terwijl hij even slikte, en naar de grond staarde. Hij wist dat hij nu aan de andere wolven liet zien dat hij zwak was. Als hij ooit eens in een roedel zou komen, zou hij zeker Omega worden. En dat wilde hij niet. Hij wilde niet degene zijn die ruzies moest stoppen tussen de roedel, waardoor hij degene was waar iedereen zich op afreageerde. Hij wilde niet degene zijn die als laatst mocht eten, die de restjes kreeg.
"Ik wilde de Vallei eens verkennen. Maar als je wilt dat ik blijf, blijf ik wel." Hij had zijn kop fier omhoog geheven, en er verscheen een glimlachje op zijn snuit.

Alice was blij met zijn antwoord en glimlachte vrolijk terug. Het zou nog wel even duren voor ze in een roedel zou komen en ze vroeg zich daarom ook af hoe dat zou verlopen. Of ze zich goed sterk zou houden of dat ze een omega zou worden. Ze had het geluk niet gehad te zijn opgevoed als een alfapup. Haar moeder was een Alfa geweest, maar haar vader niet en ze had nog meer broertjes en zusjes gehad die allemaal om aandacht vroegen. Het was moeilijk geweest die te krijgen, want ze had ook oudere zussen gehad die ook opvolgers waren en dus meer verdiende. Alice wist niet of ze het ver zou schoppen, maar positief blijven zou haar wel lukken. "Je kunt me altijd iets vragen over het gebied. Het meeste ken ik hier wel"zei ze tegen hem en glimlachte vriendelijk.

Even spitste hij zijn oren, terwijl hij de wolvin nog steeds aankeek. Kende ze dit gebied? Was ze hier al lang?
"Ben je hier al lang...?" vroeg hij rustig aan haar. Hij had wel meerdere vragen. Sommigen bleven hangen, anderen vervaagden weer als hij er niet meer over nadacht. Waren er hier veel prooidieren? En welke? En waren hier veel wolven? En roedels? Hij had nog niet veel wolven gezien of geroken, en nog helemaal nergens een roedel. Zouden dit allemaal solitaire wolven zijn? Dat kon niet. Zoveel solitaire wolven konden er niet in één gebied zijn. Of wel?

Allison was gloednieuw, en zeker van plan een nieu en goed begin te maken. Ze schudde haar vacht uit, en liep onderdanig naar het groepje wolven. Ze durfde niks te zeggen, haar oren lagen plat in haar nek terwijl ze kort de frisse wind opsnoof. Dit was een heerlijk gebied, maar waren de wolven net zo heerlijk, aardig, en lief? Allison wist niet of ze in een roedel wilde, als ze later groot was wilde ze misschien best pups en als je in een roedel zat mochten alleen de alfa's zoiets. ''Ik, ben Allison.'' Sprak de honingzoete stem van de kleinere teef, haar jonge gelaatstrekken waren duidelijk zichtbaar. De zwarte reu zag er gevaarlijk uit, maar aan zijn stem te horen was hij niet gemeen. De bruine oren van Allison waren gespitst, terwijl ze rustig luisterde naar de stemmen van de wolven en het kabbelen van de rivier. Heel braaf zette Allison een voorzichtig iets wat op een glimlachje leek op, haar witte tanden waren in ieder geval vrolijk zichtbaar. Uit haar ogen straalde iets meer zelfzekerheid toen ze de wolven een voor een voorzichtig aankeek, haar bruine snuit was vrolijk in de lucht gestoken om de geur van de wolven op te snuiven. De geur van het witte teefje kwam haar bekend voor, Allison barstte van nieuwschierigheid terwijl ze vrolijk aan Rammstein begon te snuffelen, haar snuit onderzocht zijn vacht oren neus. Zo was Allison nou eenmaal, ze onderzocht wolven altijd zou, typisch haar gedrag. Alice, de teef die zo bekend rook zou de volgende zijn, zodat ze misschien kon begrijpen waarom ze brandde van nieuwschierigheid toen ze haar één keer had geroken.

De wind bracht de geur van een ander teefje met zich mee, wat hij nog niet eerder had gezien of geroken. Hij draaide zich om in de richting vanwaar de geur kwam, en niet veel later verscheen daar een iets jonger, bruin teefje uit. Ze was kleiner dan hij. Ze zag er vriendelijk en nieuwsgierig uit. Ze zei haar naam, en als begroeting knikte hij even naar haar.
"Hallo," zei hij rustig tegen haar. "Rammstein is de naam," zei hij vriendelijk, en een kleine glimlach speelde op zijn snuit. Opeens begon het teefje uitgebreid aan hem te ruiken, en zijn vacht ging omhoog staan waardoor hij nóg groter leek. Hij liet even zijn witte, scherpe tanden zien als waarschuwing dat ze niet te dicht bij moest komen; typisch het gedrag van een bèta. Misschien was het teefje wel aardig, maar hij moest haar eerst zien te testen, iets wat een bèta ook altijd deed.

Allison trok zich bang terug, ze liet even haar tanden zien maar vermande zich en keek Rammstein geiriteerd aan. Allison had het kunnen verwachten, maar hij had geen hogere rang dan haar, althans hij leek aardig solitair. De ogen van All waren samengeknepen terwijl ze de naam van Rammstein aanhoorde ''Ik ben Allison,'' een kleine glimlach vormde rond haar snoet waarna ze bedacht dat ze Alice maar beter even kon laten, ''mag ik vragen, Rammstein, of je een roedel vergezelt?'' Sprak Allison's honingzoete stem zachtjes tegen Rammstein, het klonk erg plechtig maar All wist niet goed hoe ze zich moest gedragen na de uitval. Als deze reu niet in een roedel zat, hoefde ze zich niet terug te trekken voor haar gevoel. Allison stelde zich wat dominant op, en spande haar spieren aan. Al haar gelaatstrekken stonden strak, terwijl ze haar oren gespitst hield om wat geluid op te vangen. Toen keerde All zich weer vrolijk naar Rammstein, en de rest van de wolven. De ogen van Allison waren gericht op de zwarte snuit van Rammstein, en zijn verdere donker zwarte vacht.

(Iets kortere post, mijn vader van de pc af Tjeez.)

Even snoof hij, terwijl hij naar het teefje keek. Ze had haar les geleerd. Misschien was deze teef wel aardig, maar hij wilde niet dat een onbekende wolf zo nieuwsgierig op hem af zou komen.
"Nee, ik ben een solitaire wolf," sprak hij rustig tegen haar. Als ze een betere neus had gehad, zou ze dat geroken hebben. Hij rook aan haar dat ze ook solitair was, maar dat had hij simpelweg ook gewoon kunnen raden. Alle wolven die hij hier tegen was gekomen, waren solitair. Behalve Ira, maar haar roedel was niet in dit gebied. Hij keek even naar het teefje. Er was vriendelijkheid in zijn ogen te lezen, maar hij was ook op zijn hoedde.

Allison had een ontevreden blik om haar snoet, ze zat er niet op te wachten ruzie te krijgen ofzo. ''Verkouden,'' loog Allison haar excuus voor haar slechte reukvermogen, ze nieste een keer nep maar het klonk nergens naar. ''Uche uche,'' kwam er droogjes uit haar keel, toen gluurde All nog eens naar Alice ze zuchtte waar kende ze haar toch van? Misschien had ze haar ooit eens gezien toen ze hier heen trok, dat zal het vast wel zijn. Voor de rest was het wel duidelijk dat de andere wolven ook solitair waren, aangezien ze niet naar een roedel roken. Behalve een wolvin, er hing een vaag geurtje aan haar vacht. Allison rook nog steeds heel slecht, maar ze probeerde de geurtjes die door de lucht spookten te vergelijken met die van Rammstein. ''Allison,'' zei ze nog een keer in het algemeen tegen de wolven, het leven als solitaire, kleine wolvin was lastig, je had geen roedel die je kon beschermen tegen gevaren of vijanden. Maar Allison wilde niet in een roedel, ze zou vast gamma worden, ze gedraagde zich erg jong misschien konden de alfa's dat wel tegen haar gebruiken. Je wist het nooit, terwijl de bruine wolvin haar kop naar de reu draaide knikte ze nog even vrolijk naar de rest van de wolven. ''Hoelang ben je hier al?'' Vroeg Allison uit het niets aan Rammstein, haar ogen stonden vragend en nieuschierig tegelijk. Maar ach, dat was enkel haar karakter, terwijl het kleine lichaam van Allison zich verplaatste door op te staan slaakte ze een korte gaap. Ze ging naast Alice zitten, de glimlach bleef vrolijk rond haar snoet staan, terwijl ze nogsteeds aandachtig naar Rammstein zat te gluren, of hij zijn mond opende om wat te zeggen. De vriendelijkheid in de ogen van de zwarte reu, stelde Allison aardig gerust, dus besloot ze stil te blijven en nogmaals rond te kijken naar het groepje wolven dat er zat. Een oor hing slapjes naar beneden, en het andere stond recht overeind, en haar tong hing uit haar bek. Als je All niet goed kende, zou je kunnen denken dat ze gek was. Maar dat deerde deze teef niet, nee Allison leefde haar leventje, en als er een eind aan zou komen zou ze daar net zo goed vrede mee hebben. Een diepe zucht werdt geslaakt door de bruine wolvin, het was akelig stil, Allison hield meer van drukte vrolijke gezichten. Maar op dit moment leek iedereen ongelukkig, misschien een slecht verleden? Maar nee, All kon niet geloven dat iedereen hier nieuw was, dat dit gebied eerst heel lang onbewoond was geweest. Wolven vinden hun eigen wegen, en dit gebied zou toch niet jaren verborgen zijn gebleven? Zelfs Allison had geroken dat ze een ander gebied in was gestapt, enkel door de geuren, dit gebied zou toch wel een roedel hebben? De bruine wolvin vondt het allemaal maar raar, ze schudde verward haar kop, terwijl ze die weer terug draaide naar Rammstein. Zijn zwarte vacht glansde in het zonlicht, netzoals de witte vachten van de andere teven.

(Hoebedoel je inspiratie? )

('"Uche uche," kwam er droog uit.' x'D)

Voor de tweede keer zei het jongere teefje haar naam, en even knikte hij vriendelijk naar haar als teken dat hij haar gehoord had. Allison. Ze zag er vrij jong uit, en ook nog speels. Waarschijnlijk zou ze zich hier gaan vervelen in het gezelschap van hem. Hij kon best wel eens een lolletje maken, maar serieuze zaken hield hij zich ook mee bezig.
"Ik zit hier nu zo'n maand. Ik weet niet of je me dan 'n nieuweling wilt noemen," zei hij rustig tegen Allison, terwijl er zich een grijns op zijn zwarte snuit vormde. Het teefje zag er aardig uit. Hij had niet het idee dat ze gek was; het was gewoon haar karakter. Elke wolf had zo zijn eigen karakter, daar kon niemand iets aan veranderen.

Allison snoet veranderde in een grote grijns, ''je daagt me gewoon uit.'' Grijnsde ze, haar witte tanden waren zichtbaar ontbloot, maar nu voor de lol. ''Een nieuweling ben ik,'' zei ze tussen haar lach door. Haar staart zwiepte vrolijk heen en weer terwijl ze haar ogen op de zwarte reu had gericht. Met een zwaai duwde ze vrolijk tegen de reu aan, en speels beet ze in zijn oor. Rammstein had dan wel een rustig karakter, volgensmij kon een klein spelletje er ook wel vanaf toch? Zoveel ouder was hij immers niet, maximaal een jaar, of 1.5. Terwijl Allison's ogen speels toekeken, begon ze droogjes aan zijn staart te trekken. ''Rawr..'' Klonk er een speelse kreet uit haar keel, ze glimlachtte en begon op zijn staart te knabbelen. ''Wahaha, njiet erwg lekkewr.'' Zei ze met volle mond terwijl ze de staart los liet, en haar tong liet zien waar een aantal zwarte plukken oplagen. All liet het droogjes uit haar mond vallen, en rolde op haar rug, terwijl ze door de modder rolde stopte ze af en toe en keek speelser naar Rammstein.

(Kortere post sorry )