Nieuw op deze vreemde plaats

Voorzichtig zette de wolvin de de naam Bree droeg haar poot in het stromende water. Er lagen blijkbaar geen gladde stenen dus zette ze haar andere poot er ook bij. De pijn in haar poten zakte langzaam weg. Ze had de hele weg hier naar toe gerend, gevlucht. Ze zuchtte en staarde naar het water. De pijn zal toch altijd wel blijven als iedereen die ej dierbaar was vermoord werd. Ze liep helemaal het water in en voelde ook de heerlijke koude stroming tegen haar ahcterbenen en soms de spettertjes van het water op haar buik. Snel draaide ze zich om en voelde het water tegen haar rug. Hier was ze voorlopig veilig en kon ze lekker uitrusten. Maar alleen... dat was echt niks. Ze stapte de kant weer op en schudde zich uit. Ze keek omzich heen. Bos, water, struiken en gras dat was alles wat er om haar heen was. Geen andere wolf te bekennen of beter gezegd geen ander dier. Ze gooide haar hoofd in haar nek en huilde naar andere wolven. rustig ging ze zitten en keek rond. Zou er op deze huil gereageerd worden? Of zou ze hier alleen blijven?

Een lange huil gaf Zuko als antwoord. Hij had de boodschap niet gehoord, maar het idee dat hier meer wolven waren dan alleen de twee witte en grijze wolvinnen, liet zijn hart een sprongetje maken.
Waar ben je, wolvin?
Tot nu toe waren de enige tekenen van soortgenoten van teven geweest, maar wie weet wie er bij haar was.
Hij besloot niet te wachten op antwoord, maar op zoek te gaan naar de wolvin. Hij bleek niet zo ver van haar laatst genomen weg te zijn, en vond al snel haar geur. Zoetig, het rook als een typische teef. Het gaf hem een veilig gevoel en stapte flink door. En voor hij het wist zag hij in de verte een bruine wolvin.

Een reu had blijkbaar terug gehuild. Rustig nam ze een paar slokjes van eht water en wachtte af. Uiteindelijk zag ze de vage omtrek van een wolf. 'Hallo' zei ze vrolijk en wachtte tot de wolf dichterbij kwam. Ze was benieuwd naar al het leven hier in dit nieuwe gebied. Ondertussen ze wachtte ging ze verder met drinken. Wie was deze wolf die elk moment naast haar kon staan. Nieuwsgierig keek ze toch maar weer achterom.

(sorry inspiloos)

De zon scheen op haar vacht, waardoor de tekeningen van haar vacht zichtbaar werden. Nu pas zag hij hoeveel verschillende kleuren er in haar vacht zaten. Haar kop was wittig, daarna beige met een donkere streep, waarna het weer lichter werd. En de donkerbruine ogen in haar kop kleurden mooi bij de rest van haar lichaam.
Hij hield even aan om de wolvin beter te bekijken, maar uiteindelijk liep hij dichter naar haar toe. 'Hee,' zei hij, deze keer zijn stem opgewekt. Hij snoof even. De geur was hier veel sterker dan de geur die ze op haar gelopen pad achter had gelaten. Hij sloot zijn ogen kort, om de geur daarna nooit meer te vergeten.

'Hoi' zei ze nog een keer. Ze bekeek de reu goed. Hij had een aparte kleur bont. Een beetje albino oranje achtig en wit. Ze glimlachte vrolijk naar de reu. 'Ik heet trouwens Bree' Ze dronk snel nog wat en keek weer naar de reu. Ze bleef zijn aparte kleur vacht mooi vinden. Het had wel wat die kleur. Het sprak een soort van zelf vertrouwen uit eigenlijk. Ze ging zitten en keek de reu in zijn blauw witte ogen aan.

(sorry geen inspiratie echt niet en jij bent in rl denk ik eef?)

(Jup, hoezo? )

Bree. Hij herhaalde de naam, net zoals hij bij Luna had gedaan. 'Kuro.' Hij glimlachte zuur bij het noemen van zijn naam, alsof hij daarmee iets wilde zeggen. Hij moest weer denken aan de beschrijving die hij altijd aan zijn naam gaf. Het was niet de beste beschrijving die je aan een naam kon geven, maar voor hemzelf hielp het. Toch was het niet iets wat hij met iemand zou willen delen.
Langzaam ging de zon onder. Toen Kuro dat voor het eerst doorhad, keek hij naar de lucht en zag dat het al behoorlijk donker werd. Het enige licht was nog daar waar de zon onderging, en daar was alleen een oranje-gele lichtstreep te zien. Het zou nog maar een paar minuten duren voordat de hemel helemaal donker was en ze het moesten doen met de sterren en de maan die de enige verlichting gaven.

(weer iemand geranden! ik ga kijken of ik weet wie iedereen is)

Ze keek anar de laatste zonnestralen. Het oranje gekleurde lucht zag er mooi uit. Een perfecte avond die straks overliep in de nacht. De maan en de zon die elkaar streelde en de maan die dan daar boven zou staan. Het gaf genoeg licht om het gezellig te houden. Als ze geluk hadden waren er ook nog vuurvliegjes in dit seizoen. Dat is het mooie aan de lente. Alles begon te bleoien en te groeien. Al het kleine leek groter en ook mooier. Ze keek naar het water waar de lucht in spiegelde. Het was nu toch al aardig donker. Als ze haar ogen straks dicht zou doen en weer open was het warschijnlijk donker. Ze deed haar ogen dicht eern wachtte een minuutje. Ze opende ze en zag alleen Kuro in het vage licht van de maan.

(Je had het ook gewoon bij RL kunnen lezen. :'D)

Hij bleef een paar minuten naar de zon staren, totdat die volledig verdwenen was. Toen hij daarna weer naar het bos om hem heen keek, had hij een paarse lichtvlek in zijn beeld zitten. Hij kneep even zijn ogen dicht, maar toen hij die weer openden was de vlek er nog steeds.
Hij volgde de vormen van de bomen met hun bladeren. Het maanlicht zorgde voor voldoende licht om alles te kunnen onderscheiden.
'Mooi hè,' glimlachte hij toen er verschillende nachtdieren tevoorschijn kwamen. Eerst zag hij de snuit van een zwijn uit de bosjes steken, en al snel volgde de rest van zijn behaarde lichaam. Hij knorde af en toe, en keerde zich om en liep weg toen hij Bree en Kuro opmerkte.

Missy had eindelijk en rivier gevonden met een rustige drafje liep ze op de rivier af. Het was warm hier dat was ze niet gewoon in de bergen was het altijd fris. En daar was ze ook op gemaakt een dkke pels tegen de wind die ook nog wit was gemakkelijk om te gaan jagen. Ze dronk wat tot ze wolven hoorde haar glanzenden ogen tuurden de richting van de twee wolven. Ze wist niets zeker wat ze moest doen. Ze blafte met een lage toon als tken van een begroeting enom te laten zien dat ze niks zou doen. Ze snoof de geur goed op van de tweewolven.