Aangekomen in Farkas

Rain was na een lange tocht uitgeput. Hij keek voor zich uit. Opeens zag hij het strand. Maar dat betekende..Dat hij was aangekomen in ervay. Hij werd direct weer fit. Hij begon te rennen. Even later was hij eindelijk bij de zee. Hij keek naar de ondergaande zon en zag in het water een visje zwemmen. Hij had honger. Hij sprong het water in en viel het visje aan. Jammer genoeg was het visje te snel. Het was namelijk al weg. Hij draaide zich jammerend om en sprong het water uit. Hij liet een luide jank horen. Iedereen mocht weten dat hij aangekomen was. Okal kende ze hem niet. Hij liep door het fijne zand. De zon ging langzaam onder. Nog even en het was donker. Hij keek naar de rood achtige lucht en dan voor zich uit. Wat was hij blij dat hij eindelijk was aangekomen in farkas. Opeens zag hij iets in het zand blinken. Hij liep er rustig naartoe en snoof even.

Daarna tikte hij zachtjes met zijn poot tegen het vreemde voorwerp. Nee het was niet gevaarlijk. Hij blies het zand van het voorwerp af en bekeek het goed. Hij tilde het op en zag direct dat het een ketting was. Raar..Normaal ligt dit niet hier. Hij deed perongeluk de ketting om. De ketting verdween in zijn vel. Hij schrok. Dat kon niet. Magie? Of was het nep? Hij voelde zich vreemd. Hij schudde zijn hoofd. Dit moest nep zijn. Hij was uitgeput. Dat was het. Hij liep door. De zon ging onder. Het was nacht. De zee weerkaatste het licht van de maan. In de verte zag hij het gebied van een roedel. Daar ging hij maar niet heen. Hij zuchte en liep direct de andere kant op. Waar zou hij nu heen gaan. Even keek hij om toen hij een luidde huil hoorde. Het kwam uit het gebied van die roedel. Laat maar. Dacht hij. Hij liep gewoon weer door en spitste zijn oren toen hij voetstappen hoorde. Iemand liep ergens dicht bij hem..Maar wie was het .. En wat wou hij ?