Ben ik hier welkom...?

Voorzichtig zette ze nog een stap. Ze snoof de geur van de dennen op. Het was lente, en ze vond het altijd prachtig in dit seizoen. Maar ze kon niet meer aan de lente denken in haar eigen gebied. Ze kon sowieso niet meer aan haar oude gebied terugdenken. Ze moest nu aan haar toekomst denken. Zelfverzekerd zette ze nog een stap, waarna ze bleef staan en om zich heen keek.
Cheyenne, een verlegen, voorzichtige wolvin van nog maar twee en half jaar jong, was altijd al als Omega gezien. Nergens voelde ze zich veilig. Ze hoopte dat ze haar angst kon verbergen in dit nieuwe gebied, maar waarschijnlijk zouden de andere wolven haar angst ruiken, of zelfs voelen. Dat ze zo klein was, maakte het haar ook niet bepaald makkelijker.
Een takje knapte, en met een ruk draaide ze zich om. Haar flanken gingen wild op en neer. Het kon een lynx zijn, of zelfs een beer. Ze was machteloos. Met wijd opengesperde ogen keek ze in de richting vanwaar het takje was geknapt.

De geur van een jong teefje was in zijn neus gekropen. Hij had staan snuiven, net zolang totdat hij had kunnen oriënteren waar ze ongeveer was. Hij was hier zelf ook nog maar net, maar het kon geen kwaad wat kennis te maken.
Rustig draafde hij langs de dennen, die heerlijk vers roken. Even sloot hij zijn ogen om ervan te genieten, totdat hij lichte voedstappen hoorde. Dat moest een wolf zijn. Hij stopte met draven en bleef rustig doorlopen. Zijn oren stonden vriendelijk naar voren gespitst, en zijn staart ging langzaam heen en weer. Dit teefje zou waarschijnlijk ook nieuw zijn, net als hijzelf. Op de een of andere manier was hij niet bang. Waarschijnlijk omdat hij de angst van het teefje zelf had geroken.
Opeens knapte er wat, en hij keek naar het takje onder zijn poten. Hij keek weer op, en tussen de takken door zag hij het teefje zijn kant op kijken. Ze was erg klein, waarschijnlijk nog niet zo oud. Haar vacht was zwart-grijs, maar hij merkte ook wat bruine vlekken op. Rustig liep hij verder, en kwam tussen de bomen vandaan.
"Hallo daar," zei hij zachtjes tegen haar. Hij keek het teefje onderzoekend aan. Hij had zijn kop wat lager gehouden, zodat ze hem niet als een bedreiging zou zien, maar zijn staart hing recht achter hem, om te laten zien dat hij niet laag in rang wilde zijn.