"Eindelijk ben ik er!" riep Hera en ze liet zich in het bloemenveld vallen. Een takje knakte en de splinters prikte in haar vel. "AU!" riep ze nu nog harder. Ze schopte het takje weg en ging weer liggen. Nu ging ze van de zon genieten. "Lekker" zei ze nu nog een keer tegen zichzelf. Maar toen hoorde ze iemand anders. "Wie is daar?" riep ze en ze keek om zich heen maar ze zag niemand. "Laat je zien als je durft!" en ze gromde gevaarlijk.