Rustig lopen...

Poeki liep langs de rivier.. Ze had zich de laatste dagen een beetje geisoleerd en was toe aan contact met een wolf. Ze liet een huil horen naar iemand, het maakte niet uit, als het maar iemand was met goeie zin. Op een steen ging ze zitten, haar pootjes waren een beetje nat van het water dat opspette. Soms sloot ze haar ogen, zodat hat water er niet inglipte. Rustig wachtte ze op een reactie.. of op iemand die kwam..

Pearl was nieuw in Farkas, ze was al dagen aan het dwalen en was hier uitgekomen. Ze hoorde een huil bij de river en zuchtte opgelucht, misschien iemand die haar kon helpen! Rustig volgde ze het nagalmen van de huil en zag een jonge teef zitten. Ze liep nieuwsgierig op haar af en bleef voor haar staan. 'Hoi... ik ben Pearl.' zei ze zachtjes. Ze was altijd al heel schuchter geweest, ze zou nooit voor zichzelf durven opkomen. 'Ik ben hier nieuw .. en jij?' vroeg ze aarzelend. Ze liet haar kont zakken en stof vloog langzaam omhoog. Nieuwsgierig bleef ze Poeki aanstaren en wachtte geduldig op antwoord.

Poeki keek om naar de aanwalende teef. Ze glimlachte . " Hoi, ze sprong van de rots af en liep op haar af. " Ik ben hier al een tijd." Zei ze met een glimlach. " Welkom in Farkas" Zei ze vriendelijk, en bekeek de wolf eens. Ze likte wat viezigheid van haar vacht, en keek Pearl aan. Ze was helemaal vergeten zich zelf voor te stellen. " Sorry, ik heet Poeki: Zei ze grijnzend.

Hera kam aangelopen en keek naar de wolvinnen. "HOI!!!!" riep ze hard. Ze sprong naar hun toe en gaf hun een lik. "ALLES GOED!" "O sorry ik sta al hardstikke dichtbij sorry" Ze keek om zich heen. "Waarom reageren jullie niks tegen mij?" "Hallo?" "Maak ik kontact?" Ze viel weer in het gras en keek naar de zon tot het pijn deedt aan haar ogen. Maar ze vond het wel fijn dat de zon er was want nu was het lekker warm en niet koud. Regen vond ze niet fijn maar de zon wel dus daarom vond ze het fijn.

(wtf heb jij, muts?)

Diem rook wolven. Het prikkelde in zijn neus en zijn ogen stelde de drie wolven scherp in zijn beeld. Hij hield zijn kop wat laag en vernauwde zijn ogen. Ze leken allemaal wat jonger. Behalve eentje. Die was ouder dan hij.
Toch zouden ze geen partij vormen voor hem, alhoewel. Met z'n drieën tegen één. Dat was wat riskant.
Toch besloot hij om dichterbij te komen. Hij wilde nu wel eens weten waar hij terecht was gekomen.

'Gegroet, wolvinnen.' Zei hij op een rustige toon. Hij maakte zich nog groter door zijn borst naar voren te steken en zo liet hij direct zien dat hij hier de sterkste was. Dat hij niet bang was en ergens nog steeds zijn eergevoel had en dominantie. Toch stonden zijn ogen enigszins vriendelijk.
'Mag ik jullie vragen waar ik hier ben?' Vroeg hij toen nog steeds op een beleefde toon.

(wat??)

Hera keek naar de reu en vond dat hij er mooi uit zag en hij was sterk. Dat zag ze aan zijn borst die naar voren stond. Was hij een alfa of was hij misschien vroeger een alfa? Ze wist het niet maar ze wilde het graag weten en wilde het vragen. Maar misschien moet ze eerst weten hoe de wolf heet, want anders was het dom. "Ik ben hera en jij?" ze glimlachte en wil nog steeds weten hoe de wolf heet want de wolf had nog steeds niet zijn naam gezegd.

Poeki keek om zich heen, de teef waar ze eerst mee praatte reageerde niet veel. Een andere wolvin kwam aanlopen. Had ze een verkeerde paddestoel gegeten ofzo? Ze keek de teef raar aan en wachtte met resgeren, waardoor de teef ging vragen waar een reactie. "Hoi." Zei ze licht geiriteerd. Ze kreeg een lik in haar gezicht geduwd, en keek dr met grote verbaasde ogen aan, en schuurde met haar gezicht langs de grond. Wat een vervelende mongolische teef was dat! Een reu kwam aanlopen, hij had zijn borst naar voren geduwd ze vergat het voorval met de teef voor een moment. De reu wou duidelijk laten zien dat hij sterker was dan de rest. Hij vroeg waar hij zich bevond, en Hera gaf daar een bijzonder antwoord op namelijk;' ik ben hera.' Poeki keek naar Hera. "Geweldig meid..". De wolf had hen erg formeel aangesproken, waardoor ze zich moeilijk een houding kon aan nemen. "Hallo." Ze wende zich tot de reu. "U bevind zich in Farkas " Zei ze met respect, Hij was een stuk ouder dan zij.