Saida keek met grote ogen rond. Waar was ze nu weer beland? Ze zuchtte. Het leek wel of ze problemen gewoon opzocht ofzo. Nu was ze in een vreemd gebied beland... Misschien waren hier wel mensen, of andere dodelijke iemanden. Ze keek waakzaam rond. Er leek neimand te zijn... Zal ik... Ach., waarom niet? ze was op een trainingsparcours beland, en begon met over een boomstam te springen. Dan eronderdoor, over een riviertje springen, zwemmen... Vermoeid liet ze zich op de grond zakken. Kletsnat, en vermoeid. Ze miste haar vorige gebied, haar vorige roedel, alles. Ze waren een beruchte roedel, en zij was de alfapup. Ze steelden vee van mensen, doden elke wolf die op hun pad kwam, maar op een gegeven moment... De mensen namen wraak. Harde geluiden wisselden zich af met geschreeuw, het was verschrikkelijk geweest. Er waren niet veel wolven die overgebleven waren, een paar, maar wat daarmee gebeurt was wist ze niet.
De mensen hadden haar meegenomen, en pas nu, anderhalf jaar later, was ze vrij. Rondgezworven, om uiteindelijk hier te belanden. Nu dus. Ze zuchtte. 'Waar ben ik beland?' zei ze hardop.