Het leven is zwaar

Luna sleepte weer eens voort door de gebieden heen.Er kwam een grote zucht uit haar bek.Ze kende alleen Kuro en verder niemand.Geen parnter of iets.Luna liep veder en haar witte vacht glandsde door de warme zon.haar tong hing uit haar bek en ze was best mager.
Ze moest wat eten en ze zocht naar wat lekkers.Herten waren te groot voor haar dus moest ze maar op een konijn af gaan."is hier ergens een konijn"zij ze zacht en ze liep veder.Ze rook alle geuren op en naar oren stonder op schrep.Als er wat bewoog moest ze het wel horen.Maar het eengste wat ze hoorde was het water dar stevig stroomde.
Na een half uur lopen kwam ze geuren tegen van een haas.Ze keek op en sloop de goede rigsting uit.De bosjes waren wat diker dus moest ze oppassen voor de scherpe punten.
Een haas rende snel voorbij en Luna zette het op het rennen.Ze rende zo hardt als ze kon en toen ze dichtbij genoeg was sprong ze en lande met haar voorpotn op het diertje.Het haasje wilde weg komen en schopte heen en weer maar voor dat het weg kon had Luna de laaste klap gegeven aan de haas.
Ze beet er in en at alles goed op.het warme vlees was heerlijk een haar bek zat onder de bloed.Haar witte staart ging tervede heen en weer.

Poeki rook bloed. Ze grijnsde, en liep snel op de geur af, naarmate ze dichterbij kwam rook ze de geur van de wolf steeds beter, ze had haaral eerder gezien. Zij had Alice aangevallen. Ze liep er rustig op af. "Wat doe jij hier nog? " Vroeg ze op een gehitste toon. Ze keek naar het vlees, en haar maag draaide bijna om. Zo'n honger had ze. Ze likte haar lippen af, en liet een grom horen. Veel zin zou het niet hebben om erom te vechten. ( Je was toch 1 jaar? :S ) Poeki keek naar Luna. "Wat is je naam". Ze keek de wolf aan, bloedvlekken zaten op haar witte vacht. Ze kon har ogen moeilijk van hetvlees houden.

(klopt wat je zecht'was')

Luna at het heerlijk vlees op.Zelfs op de boten was ze aan het kouwen.Ze genoot helemaal en haar maag had al een tijdje geen eten meer binnen gehad.Plots rook ze een wolf en een grom onstapte.Dat was gewoon van de schrik want niemand mocht haar haasje.
Ze keek om en zag dat het de zelfde wolvin was als eerst.Snel pakte ze het restje eten in haar mond en ze zette een stap achter uit.Ze had haar staart tussen haar poten en haar oren in haar witte nek.Luna wilde niet vechten al was ze ouder,maar gewoon met alle rust haar zelf gevange maaltje opeten."Luna"zij ze kort af op haar vraag.

Poeki keek naar Luna. "Aha."Zei ze . Ze keek hoe ze het ete opat. "Wel Luna, leg mij eens uit." Ze stopte haar zin even, en keek naar een irritante tor die voorbijkwam. Ze keek weer naar Luna. "Waarom moestje Alice aanvallen?"Ze zette nu een stap dichterbij. Poeki was jonger dan Luna, maar op een of andere manier niet bang voor haar, omdat ze wist dat ze geholpen zou worden als het mis zou gaan. Poeki liet geen aggresiefe houding zien, alleen haar stem klonk een klein beetje achterbaks. Ze bewog haar staart snel en krachtig, en wachtte op een antwoord, die ze maar al te graag kreeg.

Luna keek schuw.Ze was niet al te veel wolven gewend en deze vond ze nu maar niks.Toen zette ze nog een stap achter uit en bleef arlert.Ze stond klaar om weg te gaan of aan tevallen.Na een tijdje niks gezecht te hebben had ze besloten maar helemaal niks te zeggen.De gebaren die de wolfin deed maakte haar nog zenuwactiger.
Toen draaide ze zich om en rende weg.Niet ver weg of zom maar een meter of 5 maar goed genoeg voor haar als teken dat ze niet wilde dt ze in haar buurt zou komen.

Poeki keek haar raar aan, was deze wolf bang voor haar? "Ze glimlachte even onzichtbaar, maar keek de wolf aan. "Ik eis een antwoord dame"Ze keek de wolf aan. Haar houding werd iets dreigender, al was ze neit voorplan aan te vallen. "zeg op, wat bezielt jou een van je collega's aan te vallen? Zomaar voor niks" Ze bleef kijken naar Luna. Poeki za ieder Solitair iemand als Collega, allemaal leefden ze alleen, wat erg moeilijk ging, daarom was enige samenwerking erg handig en fijn, maar als je metteen begon aan te vallen , had je het goed mis qua vrienden maken.

Luna werdt kwaad en liep nu rigting Poeki.Ze was het zat om gecomaneert te worden door een jongere wolf dan zij.Haar spieren waren gespannen en ze liep kwaad naar Poeki toe en beet als waarschwuing bijna in haar bek."ga toch weg"bromde ze kwaad en ze draaide zich om en liep veder in de rigsting van de rivier.Luna liep met haar staart omhoog ,maar stikem vond ze dit erg eng.

Poeki keek hoe Luna op haar af liep, en in haar nek beet, het was in haar nekvel dus duidelijk een waarschuwing, ze duwde haar poot tegen haar gezicht om het weg te blijven. "Ga je nu ook al aan mij zitten? Ik vraag je alleen wat aggresiefje!" Ze keek naar de aambeien van Luna. En moest bijna kokhalzen. "Show je aambeien ergens anders!"Riep ze. en keek Luna na. "Kom terug lafaard , kun je niet eens een verklaring geven? "

(het was bek en geen nek)

Luna keek naar achteren en negeerde het geroep.Zij wile niet vechten met haar maar zo e zien daagde zij Luna uit."wat wil je van me"vreog ze terwel ze rustig veder liep .Luna wilde gewoon weg gaan en meer eten zoeken en de ecte reden dat ze Alice aan viel was omdat Alice ergens vaag bekent rook ,en het enigste wat zij van haar verleden wist was de stropers.Ze had gedacht dat Alice bij de stropers hoorde maar blijkbaar was het fout en verzon ze maar een leugen.

(oooh fukkie slim xD sorry)
Poeki keek verbaast naar de wolf. "Wat denk je snufferd, ik wil weten waarom je Alice aanviel!" Ze trok een wenkbrauw op. "Domwitje!" Ze ging zitten en begin aan een kleine schoonmaak. De wolf boeide haar niet zo, maar ze wou weten waarom.

(geeft niet)

Luna bleef door lopen en deed of het har niks deed,maar dat was niet zo.Naartuurlijk wilde ze geen vijanden.Het leven was al zwaar maar wat moest ze zeggen"sorry het was een vergissing"ja dat kon ze zeggen,maar iedreen zou weten dat zo iets zeggen gewoon dom is.
Luna keek achter om "chagerijn"gromde ze nog zacht .
Ze was bij het water aangekomen en ze ging er voor zitten.Ze boog een beetje voorover en keek naar het water.Op dit plekje was het rustger en ze kon zelf haar waterbeeld bekijken die altijd het zelfde bewoog.

Poeki kwam haar nu achteraangelopen. "Ik ben niet chagerijnig, ik ben buitengewoon vrolijk, dat ik vriende heb."Ze keek de wolvin aan, glimlachte naar haar. "Dom wicht."En ze liep verder, ergens anders heen, waar ze deze teef niet hoefde te zien.

Luna keek om en hoorde wat ze zij maar negeerde het.Zij had altijd nog Kovu als vriend en er kwamer er nog meer.Dat wist ze wel zeker.Toen keek ze weer naar het water en bestloot maar eens zich zelf schoon te maken van al dat bloed.
Het durde even maar ze was al helemaal schhon en vrolijk.Ze kwiseplde blij en was trots er op dat de wolvin weg was en zij was niet eens gevluht,oke ze was weg gelopen maar de had wel wat gezecht,en daare was zij juist zo trost op.
Luna keek rond en dronk wat van het verkeolede water.het was heerlijk en ze had al zo'n beetje dorst gekregen van alles en nog wat