Jagen met Alice en Dux.

Poeki liep vooraan. Ze had niet veel haast, en liep ook niet snel. Ze stopte vlak vor het veld. En draaide zich om, ze ging zitten en keek de andere twee aan. "Ik stel voor dat we rechts beginnen, Als we het hier helemaaluitgespit hebben, kunnen we verder naar de linker kant."Ze keek hoe de twee dichterbij kwamen. "Pas wel op dat je niet op het territoria van een roedel komt, dat ruik je als het goed is."Ze glimlachte en wachtte op instemming van de andere.

Alice liep vrolijk maar rustig achter Poeki aan. Dux was ook met hun mee gekomen om samen te gaan jagen. Waar Poeki stopte ging ze zitten om te luisteren naar de instructies van de jachtleider. "Is goed" zei ze vriendelijk tegen de zwarte wolvin en keek even naar Dux voor ze op sprong en naar de rechterkant van het veld liep. Er was nog niets te zien en dat was geen goed teken. Ze had zo gehoopt op een hert, maar als die nou eens niet kwam. Dan had alleen zei te eten en dat was niet echt eerlijk tegenover de andere.

Poeki knikte naar Alice, en stond zelf ook op. "Zet je neusgaten open"Greinsde ze, en stapte rustig verder, het zou niet handig zijn op keihard of te druk rond te lopen, al zouden ze een prooi vinden, dan was Alice al blij. Ze grinnikte dom in zichzelf bij die gedachte. En keek even naar Dux, Ze glimlachte vriendelijk en wachtte op hem. Misschien kwam hij naast hen lopen. Ze begon het behoorlijk heet te krijgen in haar zwarte vacht, maar liet de andere er voorlopig niks van merken.

Alice glimlachte naar Poeki bij haar woorden. Ja haar neus moest ze wel open houden. In verband met de roedels en hun territoria. Jammer genoeg kon je niet naar die mooie gebieden als je niet in de roedel zat anders had ze het wel gedaan. Ze snuffelde aan het gras en probeerde een goede geur te vinden. De eerste was van een muisje maar die was te klein om een maag te vullen. Toch besloot ze hem maar te vangen. Snel rende ze achter het kleine ding aan en kreeg het bijna niet meer te pakken, omdat het wou vluchten in een holletje. Ze was hem net te snel af. Ze nam de muis in haar bek en liep ermee verder. Ze kon de andere geuren nog prima onderscheiden, maar iets eetbaars zat er nu nog niet tussen.

Poeki keek naar Alice sdie een muis achterna schoot. "Graaf zijn hol uit, misschien zijn er meer."Ze glimlachte. En keek naar Dux, die niet veel deed. Ze stapte op Alice af, en snoof eens, ze rook geen dier.. Ze zuchtte. "T word een zware jacht vanddag "Ze grijnsde. Maar bvoelde zich toch niet lekker. Ze moest een roedel vinden.. en anders zou ze er een maken.. Ze keek om zich heen, een aantal vogels vlogen langs, jammer dat ze die niet konden eten..

Dux keek de twee aan en keek dan rond. Hij speurde alles af of hij een dier zag. Hij merkte in de verte enkele hazen op en hield ze in het oog. Poeki en Alice zouden het vanzelf wel merken. Hij rook de geur van de hazen en wou ernaar toe gaan maar toch bleef hij staan. Maar hij rook ook een andere geur een hele sterke geur van wolven.

Alice keek naar Poeki. Ze knikte en begon te graven, maar er zaten niet meer muizen in het hol. "Leeg"zei ze tegen Poek en keek naar de vogels. "Kunnen we die niet pakken?'vroeg ze en draaide haar hoofd naar Poeki toe. Achter Poeki zag ze een heel groot beest. Het was geen hert, maar een elk. "Draai je eens om Poek"zei ze tegen haar. Er kwamen hier regelmatig echt grote dieren. In een roedel was dat een perfecte prooi maar voor met z'n drieën was hij veel te groot om aan te kunnen. Alice zuchtte teleurgesteld.

Poeki zuchtte toen er geen muizen in het hol zaten. Alice snoof, en stopte direct. "Hazen, maar ook wolven.. we gaan terug."Ze maakte direct een ommekeer, en liep terug, ze ging langs Dux, en Keek nog naar het opgengegraven hol Alice wees haar ergens om, ze keek op, en schrok zich het lamlazerres. "Aah"Gilde ze. Het dier sprong snel weg.Het was toch veel te groot geweest. "De moet niet opgeven jongens." Zuchtte ze, ze ging naar link, ze liep nu middendor het rechtervlak van de weilanden.

Hij volde Poeki en keek nog even naar de hazen. Er kwam iets groots aan,de geur werd sterker en sterker. Hij schudde zijn hoofd en liep verder achter Poeki aan. Hij viel even omdat hij niet oplette,maar liep daarna weer door.

Poeki stopte, en keek achterom. "Wat is er Dux? "Vroeg Poeki . Ze keek even om zich heen. Een lieveheersbeestje zat op een grote stengel gras. Ze keek ernaar, en raakte er helemaal door gfascineerd, tot hij opvloog en op haar afkwam. Ze liet zich vallen op de grond, en keek het beetje verontwaardigd na.

"Er komt wat aan,en het is aardig groot"zei hij ernstig tegen haar. Hij keek even achter zich. "Ruik je het niet,die sterke geur"zei hij tegen haar en luisterde nu heel goed. Hij hoorde gekraak van een takje en geruis van bladeren. Dit was niet de wind,dit was iets veel groters.

Alice rende met de muis nog in haar bek naar de linkerkant van het veld. Nou ja de linkerkant vanaf het punt waarnaar ze er naar hadden gekeken. Meteen kwam ze een nieuwe geur van een haas tegen. "Ik het het spoor van een haas"zei ze vrolijk en keek naar Poeki en Dux. Ze hoorde Poeki vragen wat er aan de hand was dus stond ze even stil om te wachten en te luisteren naar zijn antwoord.

Poeki keek vanaf de grond naar Dux, ze snoof. "Is dat niet het ding van net?" Ze keek naar Alice. "Ga naar de haas, snel!" Zei ze rusitg, maar toch ook streng. Ze stond rustig op, en liep naar Dux. Ze zei niks, maar probeerde haar zintuigen op scherp te zetten.

Hij schudde zijn hoofd en keek haar aan. "Dit is groter en bestaat uit meer"zei hij aleen. Hij keek kort naar Alice en keek dan weer naar Poeki. Waarschijnlijk kon dit een roedel zijn. Wie weet ? Ze hadden geen verboden terein betreden,toch ?

Alice liep snel naar hun toe. "Dux weet je het zeker?"vroeg ze snel. Ze hoorde nu het geluid van voetstappen en uit het bos waar je het geluid hoorde rook je duidelijk de geur van een groep, dus een roedel, wolven. Alice schrok en keek naar Poeki en Dux. "We zijn toch nog in de velden? Dit is toch ons terrein"zei ze verbaast en geschrokken. Ze had geen zin nu te gaan vechten. Daarbij was het nutteloos. Ze waren in de minderheid en de roedel zou hun makkelijk afslachten. Dat mocht niet gebeuren, maar weg rennen wat toch geen optie?

"Zo waar als ik hier sta"zei hij tegen haar. Hij hoorde ze steeds dichterkomen. "Alice spring de struiken in nu je nog kan,Poeki jij ook"zei hij tegen hun. Ze moesten kalm blijven,en ongehoord. "Doe dit in uiterste stilte,pas als het weg is kom tevoorschijn en wacht op degene die nog moeten komen"zei hij tegen hun. Het boeide niet als ze zouden zeggen dat ze niet gingen luisteren. Hier had hij de leiding overgenomen simpel.

Poeki keek ongelovig met open mont naar de richting van het lawaai. "Nee dat kan niet!"Zei ze. Ze waren niet of nauwelijks in hun gebied gekomen! Poeki keek om zich heen, wegrennen zou raar zijn.. Misschien kwamen ze niet voor hen. Nog voor Poeki het kon verzinnen, riep Dux de bosjes in te duiken, wat ze ook deed zonder aarzelen.. Maar als wij hen konden ruiken konden zij ons toch ook ruiken?

"Zie dat je uit de wind zit"zei hij nog tegen hun. Hij zelf wist wat hij zou moeten doen,als dit fout ging. Voor nu sprong hij in een struik die ergens dicht tegen een boom stond. Hij keek naar Alice en wachte af of ze zou gaan springen. Opeens hoorde je ergens een schelle huil. "Alice maak dat je er wegbent"zei hij onder de huil door. Hij wist niet meer wat te doen buiten stil te zitten en hopen dat ze je niet vonnden.

Alice keek even met een snelle blik naar Dux en Poeki voor ze zich omdraaide. Maar iets hield haar tegen en ze bleef staan. De andere twee sprongen snel de struiken in en tijdens een huil hoorde ze Dux nog roepen. Snel kreeg ze haar lichaam weer in beweging en sprong in een struikje dat dichtbij stond. Deze stond nog maar net uit de wind dus als hij iets van richting veranderde zou ze worden betrapt, omdat ze haar dan konden ruiken. Ze hield haar mond gesloten en keek bang toe hoe de wolven dichterbij kwamen en uiteindelijk met hun koppen uit het bos verschenen. Ze ging lager liggen in de hoop dat ze dan minder opviel. Haar witte vacht kwam niet van pas als je, je in de bosjes moest verstoppen.

Poeki keek bezorgd naar Alice, die uiteindelijk toch de bosjes in vloog. Het leek erop dat de wolven voor het grote dier kwamen dat ze eerder zagen.. Maar waarom hier? Poeki keek bezorgd om zich heen, ze was best bang voor roedels gworden, al weerhield haar dat niet van het willen hebben van een roedel. Ze keek door de bosjes heen naar Dux. En van Dux naar Alice. Ze bewoog, ze kon zichzelf wel schiete ze hoopte dat de wolven haar niet gehoord hadde

Dux keek naar voor en merkte dat er voor zijn bosje een grote oudere wolf stond. Hij beet op zijn tanden om niet te bewegen. Toen voelde hij vanachter tanden in zijn nek en hij werd omhoog gehesen. Hij keek alle wolven hier aan en keek hun met grote ogen aan. "Euhm"was het enige wat hij kon uitbrengen. Ze vroegen aan hem of er iemsn bij hem was. Dux die een emtieloze blik in zijn ogen had en als het beste kon liegen zei"nee ik ben hier aleen,en ik heb jullie teretorium niet betreden dus laat me nu los"zei hij tegen de wolf die hem vast had. Hij liet een grom naar hun horen waardoor enkele wolven terugdeinsen. De alfa keek hem in zijn ogen aan en zei "weet je wel tegen wie je het hebt wolfje,ik zou maar bang wezen want we kunnen je zo vermoorden,je betrad ons teretorium wel. Zie je daar die rots. Daar begint ons teretorium wolfje"zei hij en gromde. Dux slikte even de andere mochten niet komen.

Poeki kwam haar bosje uitgestapt. "Sorry, " Ze wou zijn naam uitspreken, maar het lukte niet. "Wij wisten niet waar uw territorium begon, toen wij uw geur roken zijn we ook metteen omgekeerd" Ze keek naar Dux. "Laat hem alsjeblieft met rust, " Ze zuchtte. "We zullen ons nooit meer in uw territoria begeven." De alfa leider leek niet te luisteren naar haar. Poeki hield zich verder stil, en keek naar Dux. Ze was bang en dat was af te leze in haar ogen. Ze bedacht zich net dat het iet de slimste schakel was geweest om de osjes uit te komen aangezien ze hem nu als leugenaar konden uitmaken.

Dux slikte en keek naar de alfa die even naar Poeki had gekeken. Hij nam Dux over en smeet hem tegen een rots. "Vuile leugenaar,dit komt je duur te staan"zei hij kwaad. Dux die tegen de rots vloog met zijn hoofd viel neer op de grond. Even werd het zwart voor zijn ogen. De alfa keek naar iedereen en gromde luid. "Jullie hoorde hier niet,bracht een leugenaar mee"zei hij kwaad. Zijn stem klonk bulderend. Hij keek naar Poeki en deed een schijnbeet naar haar. "Maak dat je weg komt en neem je vriendje mee"zei hij.

Poeki keek naar de Alfa. "We hebben nergens aangezeten!"Riep ze, en rende Dux achterna. Ze likte zijn hoofd schoon. En keek verdrietig en boos naar de Alfa. Ze keek naar Dux, en probeerde he omhoog te krijgen. Ze mompelde. "Nu gooit hij ons bijna zijn terr. in"Ze snoof, en keek naar Dux. "Kom Dux we gaan."

De alfa gromde naar haar ,net als de andere wolven. Dux draaide even en wist toen op te staan. "Dankje"zei hij zachtjes tegen haar. Hij liep wat wankel naar de alfa en spuugde in zijn gezicht waardoor hij bijna werd gebeten. MAar zich net op tijd wist weg te gaan rennen.
Hij keek naar Poeki en knikte naar haar,waarna hij uit het zicht verdween.