Waar ben ik nu weer?

Kraaien vlogen af en aan met noten in hun bek als voedsel. Het zonnetje scheen , maar toch was het donker in het bos doordat het bladerdak de zonnenstralen niet volledig doorlieten. Het gefluit van vogels kon je overal horen. Een zwart klein bolletje lag midden in het bos, alleen , zonder familie. Zijn donkere pluizenvachtje stak alle kanten uit terwijl hij verdwaasd om zich heen keek. Waar was zijn moeder ? Ze had toch nog een uur geleden naast hem gelegen ? Achja, misschien was ze wel eten halen ofzo. Cursed legde zijn hoofdje weer neer en dommelde in. Zijn oortjes lagen in zijn nek en zijn buik ging op en neer door zijn ademhaling. In zijn slaap rekte hij zich uit, en nu lag hij languit op de grond. Plots begon zijn staart te kwispelen en hij 'hijgde' in zijn slaap.

'Cursed ! Laat Toxic los!' riep zijn moeder in paniek. Cursed had de oor van zijn broer vast en sleurde er hevig aan. Zijn tanden zaten al door zijn huid heen en Toxic piepte overdreven hard. Zijn moeder pakte Cursed op bij zijn nekvel , maar nog liet hij niet los. Een grom galmde door het hol en Cursed liet los. Zijn vader, een wreed en agresieve wolf betrad het hol. Zijn grote donkere lichaam vulde het hol met duisternis totdat hij uit het licht stapte en het hol weer verlichtte. Zijn moeder zette Cursed weer neer en hij keek geïrriteerd naar boven totdat zijn vader knal voor hem ging staan. Cursed keek omhoog, en staarde recht in de knalgele ogen van zijn vader. Hij verwachtte zich aan een aframmeling, maar tot zijn verbazing begon zijn vader te grijnzen. 'C. - zo noemde zijn vader hem altijd - kom even mee naar buiten, ik wil met je praten. Cursed wist helemaal niet waarover hij moest gaan praten met zijn vader, maar toch volgde hij gehoorzamend. 'C. Ik merk dat je de laatste tijd agressiever begint te worden tegenover je broers en zus.' sprak zijn vader. Cursed keek hem aan maar zweeg. 'Ik merkte vanaf het eerste ogenblik dat ik je zag, dat je een sterke wolf zou worden. Alleen moet je je familie nooit aanvallen , alleen maar wolven die denken beter te zijn dan jou, of wolven die zich te zwak opstellen.' vervolgde hij. Cursed snapte het niet helemaal. Mocht hij dan niet met zijn familie spelen? Hij bleef zijn vader aanstaren en die vervolgde weer.' Cursed, ik ben trots op je.'
Dit was de eerste keer dat hij zijn vader zijn volledige naam hoorde uitspreken en hij grijnsde. 'Mag ik Toxic nu weer gaan lastigvallen?' vroeg hij terwijl hij opsprong. Zijn vader lachte , knikte en verdween toen tussen de struiken. Cursed liep weer naar binnen en trof daar een huilende Toxic aan. 'Ach stel je zo niet aan.' zei Cursed en sprong recht op zijn broer af. Maar zijn moeder was hem te snel af en greep hem bij zijn nekvel vast. Ze rende het hol uit, richting het bos en zette hem daar neer. 'Cursed , nu moet je luisteren, ik wil niet dat je je broer nog bijt.' zei ze met een strenge stem en Cursed zuchtte. Zijn moeder ging liggen en hij ging tegen haar aanliggen. 'Beloof het me.' zei zijn moeder en hij zuchtte weer. 'Ik beloof het.' zei hij en daarna dommelde hij in slaap.

Langzaam gingen zijn ogen open en een wazig beeld was het enige wat hij te zien kreeg. Het geluid van fluitende vogels drongen zijn oren binnen en hij kneep geïrriteerd zijn ogen dicht. Waar was hij ? ohja, in het bos. Maar waar was zijn moeder ? Was ze nogsteeds niet terug gekomen? Cursed richtte zijn kop omhoog en keek rond, waarna hij op zijn pootjes rolde. 'Mam?' riep hij en hij ging zitten. Nog steeds was hij moe en hij had honger. Waar was ze toch. Plots drong het in zijn kop. Hij was achtergelaten. Hij had zijn moeder ooit eens afgeluisterd toen ze met zijn vader sprak en ze stelde voor om hem achter te laten. Zijn broers en zus konden het niet meer aan om elke dag te worden geterroriseerd door Cursed. Zijn vader was woedend op haar en vertrok zonder een woord te zeggen, om een paar dagen weg te blijven. En nu had zijn moeder hem achtergelaten. Het maakte Cursed eigenlijk allemaal niks uit, hij mocht toch bijna niks van haar. Het was altijd 'Cursed , nee ! Cursed hou op !' Hij zuchte en ging toen weer liggen, terwijl zijn buik een knorrend geluid maakte.

Alice had bij de rivier gelegen en daar even geslapen. De zomer was een fijne tijd in Farkas. De lucht was bijna altijd helder, de temperatuur lag misschien iets aan de hoge kant, maar er was wel wat schaduw te vinden waar je, je kon verschuilen voor de hete zon. Verder waren er een boel prooidieren en de rivaliserende wolven en roedels hielden zich rustig, omdat het vaak te warm was om je druk te maken. Toen ze wakker werd keek ze even naar de lucht. Ze was in slaap gevallen in de schaduw, maar de zon was langzaam gedraaid en scheen nu vol op haar. Door haar zwarte vacht voelde ze zich al snel erg heet worden en ging even in de rivier staan om daarna een paar slokken van het verkoelende water te nemen. Wanneer ze genoeg was opgefrist sprong ze op uit de rivier en schudde zich uit. Er was niet veel keus waar heen te gaan. Op de velden stonden bijna geen bomen, te heet. En de woestijn al zeker niet. Dan was de schaduw rijkste plek nog wel het kleine bos. De mooiste bossen lagen in het territorium van de roedels, maar toch voldeed dit bos aan de eisen die er waren. Alice wandelde rustig tussen de bomen door terwijl ze zocht naar een mooie geschikte plaats om wat te liggen en misschien wat te jagen, hoewel ze dat laatste meestal in de avond deed met dit weer. Na een tijdje te hebben gelopen hoorde ze het gekwetter van vogels. Naast het gewone geluid dat altijd in de bossen hing hoorde Alice een zachte roep. Het klonk als de stem van een pup. Snel rende ze op een drafje in de richting van het geluid en keek rond. Ergens tussen de bomen, in de schaduw, zat een kleine, zwarte pup. Alice glimlachte even en ging zitten. 'Hey' zei ze vriendelijk. 'Wat doe jij hier zo alleen?' vroeg ze al snel. Een goede moeder zou haar pup nooit zomaar alleen laten in Farkas.

Cursed zat nog steeds op de plek waar hij was gaan zitten en keek verveeld in het rond. Hoe kon zijn moeder hem zomaar achterlaten in dit gebied? Waar was zijn vader, die het haar had verboden zonder een enkel woord te spreken. Het was raar voor hem, maar hij miste zijn vader op dit moment. Hij zuchte en hij staarde naar zijn poten. Cursed was een ietsiepietsie gespierder dan andere pups, omdat hij zovaak worstelde met zijn broer. Plots hoorde hij pootstappen en hij dacht dat het zijn moeder was. Vol blijdschap sprong hij op toen hij een stem hoorde. Maar toen hij op zijn poten neerkwam was hij teleurgesteld, het was zijn moeder niet, ookal leek de wolf voor hem sterk op haar. Zijn moeder was sneeuwwit, en zijn vader gitzwart. Hij was de enige pup die de kleur van zijn vader had overgenomen. 'Hoi.' reageerde hij op de witte wolf. Cursed hoorde haar vraag en keek haar aan. 'Mijn moeder heeft me hier achter gelaten, en nu zit ik hier dus maar.' legde hij uit en hij snoof kort. De geur van de wolvin voor hem drong zijn neusje binnen. Het was dus níet zijn moeder. Hij grijnsde zijn kleine tandjes bloot en keek de witte wolvin aan. 'Weet jij misschien waar ze is ?' vroeg hij en hij ging recht staan. Zijn wilde haren staken nog steeds alle kanten uit, en met zijn donkere ogen keek hij de sneeuwwitte wolvin aan.

Alice keek de pup vriendelijk aan en luisterde naar wat hij vertelde. Zijn moeder had hem dus achter gelaten. Ze wist van een paar andere pups die ook zo achter waren gelaten. Hier in Farkas was dat best riskant. Pups die solitair leven lopen grote risico's en er zijn meestal niet veel wolven die voor zo'n pup willen zorgen, omdat op je zelf leven al zwaar genoeg was. Alice knikte toen hij zei dat hij dus maar wat zat. Wat kon je anders doen? Je energie verspillen door rond te gaan lopen of rennen. Dan zou je alleen maar eerder de dood vinden. Toen de pup vroeg of zij zijn moeder had gezien dacht ze even kort na. Ze had geen wolven gezien op haar weg hier heen, en ze rook ook geen sterkte geur die leek op die van de pup. Het was moeilijk te zeggen tegen een pup dat hij zijn moeder waarschijnlijk echt kwijt was. Wie zou zijn pup nou zomaar achter laten? 'Euhm het spijt me, maar ik heb je moeder niet gezien. Dit is een best groot gebied. Misschien hangt ze hier nog ergens rond, maar ik weet niet of dat zo is' zei ze eerlijk tegen de zwarte pup voor haar. Een paar zonnestralen schenen tussen de bladeren door op haar vacht en daarom stond ze op en ging ze iets verder in de schaduw zitten, het was al warm genoeg zo.

Cursed keek hoopvol naar de wolvin toen deze aanstalte maakte om te gaan praten. Misschien had ze zijn moeder wel voorbij zien lopen. Hij zette zijn borst vooruit, maar toen hij de eerste 4 woorden hoorde veranderde zijn blik. Hij boog zijn hoofd en zuchtte. 'Fijn, ze heeft me dus echt achtergelaten.' mompelde hij. Cursed was dus alleen op de wereld. Zijn familie had hem achtergetlaten en nu moest hij voor zichzelf zorgen. Hij gromde een verwrongen puppygrom en zette zich toen weer rechtop. 'Nouja, dan ga ik maar zonder ouders door het leven.' zei hij en hij haalde zijn schouders op. Plots begon zijn buik te rammelen en hij dook ineen. 'Oeps.' zei hij droog waarna hij naar de wolvin keek. 'Hoe heet je eigenlijk? Mijn naam is Cursed.' zei hij om de honger te vergeten.