De Huil

'Een prachtig gebied is het hier,' zei een jonge witte wolvin die rondstruinde in het bos. Ze snapte daarom ook wel dat hier een roedel was gevestigd en dat ze dus moest opletten. Hopend dat niemand haar zou zien en zou aanvallen, liep de wolvin verder. Haar krachtige poten zette zachte stapjes op het verende mos. Stapje voor stapje kwam ze dichterbij, ze keek rustig om zich heen, de natuur was prachtig hier. Ze zwaaide om een boom heen en zette haar nagels erin. Ze scherpte ze af en keek naar het resultaat. Daar kon ze wel weer even mee aan de slag. Met een rustig gebaar liep ze verder, ze vroeg zich af wat voor een roedel hier leefde. En of ze lid mocht worden, ze haalde diep adem, ging zitten en huilde naar de Alpha van de roedel. Ze had gehoord dat de alpha Ira heette, dus daar huilde ze maar naar.

{Alleen wij ^^}