De roedel

Rustig draafde hij door het bos. Hij rook de geur van Ira overal. Hij wist dat ze in een ander gebied een roedel had gehad. Hij wist niet of ze al klaar was voor een nieuwe roedel, maar hij rook dat ze een territorium had gemarkeerd. Dat betekende dat ze weer een roedel was gestart. En natuurlijk had ze roedelleden nodig.
Hij bleef stil staan en liet een lange huil naar Ira klinken. Waarschijnlijk zou ze hem wel aannemen; hij had immers een schuilplaats voor haar gevonden toen het verschrikkelijk aan het stormen was.
Rustig ging hij zitten, terwijl hij om zich heen keek. Hij zag om zich heen voornamelijk eiken; bomen waarvan hij hield. De dikke stammen gaven aan dat ze hier al lang stonden, waarschijnlijk al langer dan dat hij bestond.
Geduldig bleef hij zitten, totdat hij opeens een takje hoorde kraken. Hij draaide zich om in de richting vanwaar het geluid kwam.
"Ira?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij naar de wolf keek die uit de bosjes stapte.

Ira had al lang erover gedacht een roedel te starten, hier in Farkas, en nu had ze een geweldig gebied gevonden. Ze voelde hoe de grond onder haar soms wegschoof door de modder maar het bos, Oak forest, was nog steeds even mooi met zijn bladeren. Ze wist dat het bos zijn naam had te danken aan een enorme Eikenboom die in het centrum van het bos stond. Ineens hoorde Ira een lange heldere huil die haar bekend voorkwam als de huil van Rammstein, ze spitste haar oren en snoof de vage geur op van Rammstein die ditzelfde pad had bewandeld. Toen ze verderliep grinnikte ze even, daar zou ze dan weer als kleine uk tegenover die grote Rammstein staan, haar poten plaatste ze zorgvuldig en net op het nippertje struikelde ze niet over een wortel van een van de vele eikenbomen. Ze liet per ongeluk een takje kraken en hoorde toen Rammstein's stem die haar naam zei, ze stapte toen vrolijk uit de bossen en keek Rammstein vriendelijk aan. 'Dat ben ik ja,' ze glimlachte koeltjes, ze had wel vermoedens waarom Rammstein hier was in haar roedelgebied, zo snel zou je je niet in het territorium van een roedel wagen als je er niet bij hoorde. Ira stopte recht voor Rammstein en ging rustig zitten. 'Waarom huilde je?' Vroeg ze toen, maar als je goed keek kon je zien dat ze dat dondersgoed wist maar alleen naar een bevestiging zocht. Ze snoof met genoegen de geur op die de bomen met zich meebrachten door de regen, binnenkort zou er wel iets heel onaangenaams kunnen gebeuren als het zo hard bleef waaien en dan moest ze haar roedel veiligstellen.

Een grijns verscheen op zijn snuit zodra hij Ira herkende. Hij had het goed gegokt. Omdat de wind verkeerd stond had hij haar geur niet kunnen ruiken, waardoor hij wel had moeten gokken dat het Ira zelf was.
"Mooi territorium. Ik neem aan dat u hier een nieuwe roedel hebt gestart...?" Dat moest wel. Je kon alleen een territorium onderhouden als je ook een roedel had. "Ik neem aan dat als u een roedel heeft, u ook roedelleden nodig heeft die u helpen met het beschermen ervan...?" Hij trok een wenkbrauw op, terwijl de speelse grijns nog steeds op zijn snuit te zien was. "In dat geval wil ik me graag bij uw roedel aansluiten," zei hij, terwijl hij even naar haar knikte vol respect. Hij was wel veel groter dan zijn toekomstige alfa Ira, hij hield zijn kop zo laag zodat de hare hoger was. Ook hield hij zijn staart deze keer tussen zijn poten, als teken van onderdanigheid. Normaal deed hij dit nooit, omdat hij zich niet lager gerangschrikt voelde dan de andere wolven. Maar hij moest respect uitten aan zijn toekomstige alfa, anders kon hij het wel schudden bij haar in de roedel te komen.

'Rammstein,' Ira kwispelde even zachtjes, haar ogen leken zich even keurend door hem heen te boren en toen stond ze op, cirkelde plagend romdom Rammstein 'en waarom zou ik jou in mijn roedel willen, Rammstein?' Ira keek even plagend en als je haar goed kende wist je wel dat ze een positief antwoord zou geven en dit enkel stom en kidnerachtig geplaag was wat haar haar nodige portie vermaak gaf. 'Natuurlijk mag je in de roedel, ik zou je niet eens kúnnen afwijzen nadat je zoveel moeite voor me hebt gedaan.' Ira grijnsde even 'en noem me geen U gewoon Ira of je,' Ira likte haar bek even toen haar oog op een haas viel dat ze nog net vanuit haar ooghoeken kon zien. Ira keek even naar Rammstein 'Nou, welkom in de roedel zal ik dan maar zeggen.' Ira keek even weg van Rammstein en toen terug 'Is de rang Delta voor nu goed genoeg voor mijn gróte vriend?' Ira moest alsnog ietwat omhoog kijken ookal hield Rammstein zijn kop al lager. Eigenlijk was het wel humor dat de kleine Ira hoger in rang stond dan Rammstein. Een takje kraakte zachtjes toen Ira hierop ging staan en ze keek even naar de hemel die nog steeds grauw kleurde. 'Hmpf.. Ziet er niet goed uit.' Dat was het enige wat Ira erover kon vertellen.

Een grijns verscheen ook op zijn snuit. Natuurlijk verwachtte hij dat hij werd toegelaten; een alfa zou, als een roedel nog klein was, geen leden afslaan. Anders kon de roedel nooit sterk genoeg worden om het territorium te verdedigen. Uiteindelijk zei Ira dat hij toegelaten was.
"Dank u-... Dank je." De grijns op zijn snuit werd nog breder. Ook hij keek even naar het konijn. De gedachte om het konijn te vangen en het aan zijn nieuwe alfa te geven schoot door zijn kop, maar hij had nog onthouden dat ze niet zo heel veel at. Ze vroeg of de rang Delta goed genoeg voor hem was. Hij hoopte ooit hoger te komen, maar dat kon niet met aandringen; hij moest zichzelf bewijzen. "Jij bent hier de alfa, dus jij maakt de beslissingen," zei hij grijnzend, terwijl hij opstond. Hij schudde zijn vacht even uit, en toen Ira mompelde dat het er nog steeds niet goed uitzag, keek hij ook naar de grauwe hemel. Hij trok een wenkbrauw op, terwijl hij even nadacht. "Misschien kunnen we beter een roedelgrot zoeken..," zei hij rustig. Die hadden ze toch ooit nodig, en nu er weer een storm aan zat te komen, was een schuilplaats meer dan welkom.